Een Hondenleven

Op Brass' leeftijd is elke dag, elke week er eentje - in maanden of zelfs seizoenen tellen we niet.
En toch is het lente geworden en hij is er nog. Zijn motivatie en levenslol zijn nog altijd groter dan het krachtsverlies.
Maaltijden zijn z'n dagelijkse feestmoment. Als de zon schijnt, huppeldribbelt ie zo enthousiast als ie nog kan in het rond, en glimt als in zijn jonge jaren. Mijn grote zwarte lieveheersbeest, wat een kadootje dat hij er nog zijn wil.

Kimmie schreef: ↑23 jan 2024, 20:02 Oh, die loopt nog gezellig mee... en wat een mooie leeftijd zeg, 15,5 , daar teken je toch voor...

Ja, mooi hè
Het is best een flinke hond, en zijn start was misschien niet optimaal.
Maar van dit opgerolde hoopje 'Bang'

groeide hij naar een evenwichtige, sterke reu

met een ontspannen, bescheiden maar niet te miskennen aanwezigheid

We hebben al heel lang een roedel van 5 tot nu 7 honden, en hij is de typische stille kracht.
Ook op zijn ouwe dag hebben de jonkies (1,2,3 en 4 jaar oud) automatisch een respect voor hem dat hij nooit heeft hoeven afdwingen.

Persistence schreef: ↑18 jan 2024, 16:29 Zo hij hobbelt zeker nog lekker mee voor zijn leeftijd! Wat voor rassen zitten er in Brass? Hij heeft zo’n leuk baardje.

Er zit in elk geval een stevig aandeel Galgo in. En w.s. iets retrieverachtigs, maar da's speculatief.
Hij is als 2-jarige uit een Spaans asiel hierheen gekomen.

Ik had niet verwacht dat Brass nog een keertje sneeuw zou meemaken.
Hij is 15 (+ 5 mnd ), z'n achterhand is niet sterk meer, hij is grotendeels doof, z'n zicht wordt minder.
Maar hij wil nog zo graag.
Op z'n eigen ingetogen, bescheiden manier wordt ie zó blij van een privé 'rondje bospad'.
Voor me uit, soms een voorzichtig drafje, overal snuffelen .
En slapen als een blok zodra we weer thuis zijn