Hollanders,
Je houdt ervan of je vindt het verschrikkelijk.
Ik denk dat het ontzettend belangrijk is te bedenken of je met de negatieve kanten van dit ras overweg kan. Denk daarbij aan de jachtpassie (handig als je met een kinderwagen loopt). Reactiviteit, ook praktisch als je net achter je peuter aan het aanrennen bent. Geluidsgevoelig, niet onbelangrijk om te vergeten want gillende kinderen kunnen een mega trigger zijn. De zelfstandigheid is een uitdaging maar valt best mee te leven als je er de tijd voor uittrekt.
Dit is het beeld wat ik met liefde aan geïnteresseerde voorschotel omdat ik weet hoe het is om met dit bijzondere ras samen te leven. Zijn er uitzonderingen? Dat gelukkig wel maar het is soms zoeken naar een speld in een hooiberg, bij de FCI honden maar zeker bij de herderkruisingen die toevallig streepjes hebben.
Er zijn een aantal geweldige kennels die ontzettend goed weten wat ze doen maar ook weten wat ze in handen hebben. De Hollander is namelijk een werkhond, de kort, ruw en de langharen, geen uitzondering. De vrolijke Hollander, die eerder genoemd wordt, is een ontzettend goede fokker, met betrouwbare, stabiele honden maar niet vies om er een scheut FCI werklijn in te fokken (van Treekzicht, knpv/ph, Le Dobry, igp). En daarnaast, vergis je er niet in, Chantal is een geweldige gedragsdeskundige met heel veel skills, iemand die weet wat ze doet.
Elke Hollander verdient een hobby, en daarmee wordt niet bedoeld, een uurtje per week naar de hondenschool. Ze kunnen actieve huishonden zijn maar vergis je niet in het stuk actief, een flinke boswandeling is leuk maar er moet een schepje bovenop, mentale uitdaging is het sleutelwoord. Ze doen dingen met je maar niet voor je, ze willen samenwerken maar niet in een keurslijf geduwd worden. Respect voor het zelfstandige karakter is wel nodig, anders wordt een Hollander niet happy.
Nogmaals, er zitten absoluut negatieve kanten aan dit ras, het zou kul zijn om die te ontkennen. Helaas worden die niet vaak genoeg benoemd en verkopen mensen graag het "gloria-gevoel" met soms een vervelende uitkomst en een teleurstelling bij de eigenaar. Er zijn honden die het prima doen als gewone huishond maar is dat niet een beetje hetzelfde als die toevallig genoemde sociale klapkaak? Ik denk dat het belangrijk is te bedenken dat niet iedere hond gemaakt is om de brave golden retriever te zijn (gewoon, als voorbeeld, even lekker generaliseren), Zelfs die 2 mafketels van mij met hun 10 en 12 zijn dagelijks nog een uitdaging waarbij ik, ondanks de jaren lange ervaring, opleidingen etc, wel eens achter m'n oren moet krabben. Want creatief, dat zijn ze
Om af te sluiten, als liefhebber van dit ras. In mijn zoektocht naar de volgende hond, weer in diverse herders te zijn gedoken, blijft mijn hart sneller kloppen voor de Hollander. Ooit zal er weer 1 komen, weer zo'n waarschijnlijk, instabiele mafkees, maar ik wil niet anders.
