Scheelt mij typenNanna schreef: ↑08 nov 2021, 11:54 Ga er van uit dat het die hele hond geen ene zák uitmaakt hoe oud hij uiteindelijk wordt.
Oud is ie toch al.
Dan is het puur bekijken: is het nog leuk voor hem én is het nog leuk voor mij. Hij verdient het niet een bron van ergernis te worden.
Ouderdomskwaaltjes horen erbij, maar nogmaals, het moet wel voor iedereen te behappen blijven.
Die grens ligt voor iedereen anders. De ene zeult vrolijk met incoluiers en de volgende staat bij het eerste teken van onzindelijkheid bij de dierenarts. Het is allebei goed. Hou echter altijd het belang van het hondje in het oog.
Ik ken een oudere hond die ook dementerend werd en die er nog soort van om kon lachen als ze aan de verkeerde kant van de deur stond.
Dementerend is op zich niet "erg".. maar idd.. het moet voor de hond te doen blijven. Als de hond er last van gaat krijgen dan is het tijd om in te grijpen. Of, als deze kwaal (of een andere) zo erg wordt dat ook het dagelijks leven ervan op zijn kop gaat staan.
Wat Nanna zegt; elke hond verdient het om waardig uit het leven te kunnen gaan. Ik ben zo blij dat wij dat voor onze dieren kunnen beslissen, wanneer het voor hen niet meer goed en fijn is.
Het idee 'hij is lichamelijk nog goed, het is alleen maar dementie" vind ik grof gezegd een enorme flauwekul-reden. Hoe de hond zich voelt moet de graadmeter zijn.
Suzanne