Een Hondenleven

Ik ben toch wel blij dat het "onze" honden zijn, en dat de honden niet een uitgesproken voorkeur hebben voor de een of de ander. Soms valt het wel op bij andere mensen dat wanneer de een of de ander er mee loopt de honden ineens ander gedrag vertonen.
Maar vind het dus ook fijn dat mijn vriend best vaak op mijn intuïtie vertrouwd, toen we Chara ook kregen hadden we in huis wel wat situaties en was ik wel blij dat ik vanuit eigen ervaring met eerdere volwassen overgenomen honden snel kon schakelen om op een milde manier toch onze zin te krijgen ipv verbieden of boos worden vanwege bepaald niet acceptabel gedrag.
Puur omdat ik dat zelf al eens had meegemaakt.

Hij is dan weer wat losser en kan meer vertrouwen geven op momenten waar ik dan twijfel, zoals bij het huisje wat niet omheind was.. Ik baalde dat we de lange lijn niet hadden meegenomen. Hij zei, we kijken het eerst even aan en anders hebben we nog touw in de auto
En het ging goed, en dat vertrouwen had ik moeten hebben want thuis aan de voorkant gaat het ook goed omdat ik dat in stapjes heb aangeleerd

Zomaar eten geven of van bord een restje geven gaat hier niet meer, heel soms doet mijn vriend het toch en dan merk je direct dat het een verkeerde zet is geweest. Bij Chara moeten we echt consequent zijn en blijven dat we niets wat van ons is geven als we gezellig zitten.
Of dingen op tafel leggen en dan zeggen "toe maar" pak dan?!

Dan grijp ik wel in, "schat, niet van tafel laten eten..doen ze later dan ook makkelijker als het níet mag " Hele kleine dingetjes, waar ik dan wat meer over nadenk of heb gedacht, maar ook weer omdat ik dat van een vorige hond heb geleerd. Het is moeilijker om dingen áf te leren, dan aan te leren.

Maar goed, dat houd je toch. Mijn vriend vond het grappig om "grote vogel!" te zeggen bij een reiger en dan joeg Aki de vogel omhoog. Dat is nu nog steeds zo. "Poesjes" zeggen om op te fokken heb ik wel fel op gereageerd, dat gelazer wil ik niet. Jol was door schoonpa gek gemaakt daarmee, en die ging dan als een blinde en Aak leek dat over te nemen. Gewoon niet doen

Ik ben dus gezegend met een partner die ook enorm graag dieren om zich heen heeft, en eigenlijk dolgraag nog een hond erbij wil.

Mijn vriend besloot voertjes te strooien in de tuin op de vakantie. Ik tipte om dan ook wat hoger dingen neer te leggen, als we toch willekeurig lieten zoeken dan maar goed ook
Vond het heerlijk om samen te kijken naar het duo dat aan het zoeken was en ook om samen te herkennen wanneer een van de honden dus ineens de hogere "lucht" in de neus kreeg en erop reageerde.
Mijn vriend is sinds we onze Aki hebben gekregen veel bewuster ook geworden van de lichaamstaal van de honden, wat ik prettig vind want jaren geleden snapte hij soms echt niet waarom ik ineens de honden terug floot of ineens "Nee, denk erom!" zei

In begin had ik Bluf en hij Jol. Ik had tot die tijd 2 herders en was meer gewend om commando's op te laten volgen dan dat mijn vriend dat deed of moest doen met Jol.
Toen we Aki dus samen "namen" had ik wel wat op- en aanmerkingen of dingen waar ik vond dat hij op moest letten. En bleef best vaak zeggen "het is geen type Jol schat, mensen en andere honden gaan hem straks "eng" vinden.
Of gaf ik af en toe aan om op te letten en in te spelen op gedrag wat we niet wilden. Destijds zag hij dat nog niet zo goed aankomen, en ik kon vrij rap aan de houding al zien dat er gereageerd zou worden (spelende kinderen, kinderen op stepjes, opspringen tegen mensen)
En een commando "hier" geven en dan zelf inlopen.. ik was daar echt een zeikerd in

Tijdens opgroeien van Aki hebben we dus best wel wat irritaties gehad.. en soms was er dus wel wat gebeurd (geen hele nare dingen, maar wel dingetjes waar ik al voor had gewaarschuwd) dat vriend soms dan snapte wat ik bedoelde als ik weer eens wat aangaf om op te letten

Maar goed we zijn bijna 8 jaar verder, en inmiddels kan hij lezen en schrijven uiteraard met onze Aki. Was wel gewoon voor hem ook een omslag van een gezelschapshond die zeer gemakkelijk was naar een hond met meer pit.

Qua standaard dingen liggen we wel op 1 lijn. Los van elkaar luisteren de honden dus evengoed buiten naar mij of naar mijn vriend en hebben we dezelfde regeltjes bij oversteken of contact met mensen en honden.

Bij ons is samen wandelen soms wel irritant, dan lijken de honden niet meer te weten op wie ze dan moeten letten dus gooien ze alle regels overboord. De een een hond vast de ander de ander werkt ook niet, 1 persoon dan beide honden.. dan gaat het maar dan irriteren we elkaar weer als de honden lopen te kloten.
Bloedirritant is dat, met aanlijnwandelingen dan, los is er weer niets aan de hand en wordt er naar ons beiden geluisterd. Al merk je dan ook dat als mijn vriend ze roept.. ze ineens bij mij zich komen melden