Een Hondenleven

Grind en mul zand en ongelijke velden zijn lastig voor de hond, door die instabiliteit. Op het moment dat ze dan ook nog eens pijn ervaren in die onderrug gaan ze dusdanig anders lopen om zo min mogelijk ongemak te hebben.
Springen zoveel mogelijk vermijden, en traplopen ook.
Ik woonde op een bovenhuis en heb destijds een loopplank op de trap gemaakt met antislip erop.
Ook de auto in gaf ik hem een kontje, of ook een loopplankje.

Ik speelde nog wel met ballen, het was een actieve hond die graag speelde en dingen voor de baas wilde doen. Daarnaast had ik ook nog een andere herder die ook graag apporteerde. Ik liet de hond echter pas gaan als de bal stil lag, om zo gekke bewegingen te voorkomen en het abrupte remmen.

Bij zwemmen is het ook belangrijk dat ze vrij snel in diep water zwemmen, het continue in en uit het water komen kan ook weer te belastend zijn.

Pakwerk ben ik inderdaad mee gestopt toen. Speuren kon nog wel. En heel af en toe bij een betrouwbare pakwerker die hem goed oppakte en rustig terug op de grond zette liet ik hem nog wel eens bijten. Hij vond het te leuk om te doen.

Diagnose schrok ik vreselijk van destijds, en in begin hield ik me strikt aan alle voorschriften. Maar daar werd hij niet gelukkig van. Beetje snuffelen en altijd maar rustig aan doen. Dus met beleid ben ik wel dus gewoon blijven spelen, en af en toe dus dat bijten en zorgen dat hij voldoende beweging kreeg om die spieren krachtig te houden. Zijn plezier in leven stond bij mij voorop, belangrijker dan niets laten doen om geen risico's te nemen.
Ik probeerde daar wel een balans in te vinden.

Wat rot, mijn eerste herder was ook net als bij Budkes haar hond LSI bij vastgesteld toen hij rond de 5 jaar was.

Ik kende het bestaan van injectie ook niet, maar wilde wel kijken of ik verschil zou kunnen vinden in de benamingen van de diagnoses.

Zelf vond ik het ook lastig om verschil in benamingen te snappen. CES, LSI, DLSS nu dus ook.
Ik kom even bij Aharon uit met uitleg, daarbij noemt ze LSI als symptoom bij DLSS, het is dus toch niet hetzelfde.
https://www.kreupeldier.nl/woordenlijst ... tenose.php
https://www.kreupeldier.nl/woordenlijst ... liteit.php

Wat ik van de LSI vooral begreep is dat er vergroeiing van heiligbeen toenam en dat doordat het op een bewegend deel zit dit niet kon vastgroeien en dat zenuwen bekneld zouden komen te zitten. Hoe snel dat proces zou gaan was niet te voorspellen.
Wel was er operatie mogelijk, maar ook in ons geval was de situatie niet dusdanig ernstig dat de da dat adviseerde.
Bij Finn werd het rond zijn 5de jaar geconstateerd. Hij heeft af en aan pijnstilling gekregen en rond zijn 8ste of 9de continue pijnstilling.
Ook zijn er ooit anabolen ingespoten om de achterhand een extra boost te geven.
En direct na de diagnose heeft da chiropractie gegeven, niet voor de LSI want daar is nauwelijks behandeling voor. Maar door jaren pakwerk en waarschijnlijk ook door ongemak anders lopen waren op verschillende plekken wervels ook vast komen te zitten.
Die zijn toen in zijn nek, en een enkele op de rug losgemaakt. Hij liep daarna wel weer veel vrijer.
Finn had echter geen acute verlamming toen we het constateerden, ik liet hem nakijken omdat we zagen dat hij pijn aangaf tijdens springen over de haag.
Later heeft hij door de jaren heen wel af en toe periodes gehad (vaak na toch overbelasting) van wel verlamming, vreselijk om te zien maar toch met rust en pijnstilling krabbelde hij dan weer op.
Finn is redelijk acitief en blij elf geworden, hij is ingeslapen om weer een andere aandoening. DM.

Door bepaalde bewegingen zoveel mogelijk te vermijden, en inderdaad veel rechtlijnige bewegingen op harde ondergrond zoals fietsen of zwemmen om de achterhand sterker te krijgen kon/kan er veel opgevangen worden.