Een Hondenleven

Blijft lastig, als het niet gaat dan gaat het niet als de twijfel te groot is dat bij loslopen ze niet te bereiken meer is.
Bij Bluf was het op een bepaald moment onder controle, maar ook bij haar moest ik altijd scherp blijven op situaties en haar houding in de gaten houden. Eerder iets zien dan zij, of net op tijd door haar verandering van houding te herkennen, oorstand, focus en lichaams houding.

Denk met name dat daardoor ik bij de huidige honden zo alert ben op de lichaamshouding en dat ik ze graag bij me in de buurt en onder controle heb lopen.
Maar najagen of reageren op verkeer is natuurlijk weer van een andere orde, daar heb ik nooit mee te maken gehad. Ja Aak als pup, maar daar ben je snel genoeg bij om dat om te kunnen buigen. edit, ik bedoel dus najagen van auto's fietsers brommers en treinen dat ik daar gelukkig nooit issues mee heb gehad.
En met Glory en Chara idem, maar behapbaar doordat ik er snel op in ben gaan spelen en geluk heb dat ze redelijk wat herder genen hebben in de zin van will to please .

Het is van jou een keus om voor nu tevreden te zijn. Zelf denk ik dat in geval van Bluf als trainen, ombuigen en correctie middels lange lijn niet had gewerkt dat ik op zeker wel de inzet van TT had besproken met trainers van toen waar ik trainde. Ik had het dan wel met begeleiding gedaan.
Puur omdat het loslopen voor mij belangrijk was/is.

En ook omdat ik bij "correct" gebruik (meningen over inzet ervan blijven natuurlijk precair) ik heb gezien hoe in korte tijd een hond op afstand wel degelijk zo werd gecorrigeerd dat hij snapte waarom, maar ook vrij rap beloond werd voor zijn goede gedrag.
Bij Finn dus wel ooit gebruikt met pakwerk, en ik had echt enorme moeite ermee maar zag ook in dat het op de manier die we in hadden gezet het totaal niet doorkwam. Toen ik eenmaal ja had gezegd hebben we twee trainingen hem moeten gebruiken, maar daarna gewoon niet meer. En ook zonder de band (soms doet een hond met de band om wel het juiste, maar zonder band wijs dat hij toch niet gecorrigeerd kan worden, wat ook geldt voor lange lijn ) maar bij Finn was het na die 2 keer inzet duidelijk.

Maar goed. Ik had er een, maar ten tijde van Bluf heb ik hem dus verkocht omdat ik domweg er eigenlijk nooit meer gebruik van wilde maken beetje dubbel dus wat ik tik.

Gudrun schreef: ↑26 jul 2022, 16:08

ranetje schreef: ↑26 jul 2022, 13:18

Gudrun schreef:Neen, de lijn haalt haar (helaas) niet uit de focus, die zit er gewoon aan voor de veiligheid. Dan kan ik haar desnoods binnen hengelen en afstand nemen waardoor ze weer wel bereikbaar is. Of desnoods wachten tot de trigger weg is.

Oh, ik dacht dat dat wel de bedoeling was, haar uit focus halen zodat ze weer aanspreekbaar wordt.
Dat leek me eigenlijk het meest zinvolle.
Inderdaad door in eerste instantie meer afstand te nemen, maar daar zou het niet op moeten blijven hangen toch?
Geleidelijk zou je daardoor verbetering moeten zien, tot ze zonder spanning op de lijn kan blijven kijken/zitten/naar jou terug keren
Dat was het beeld dat ik er bij had, als je met een lijn oefent.
Zo heb ik het aanvankelijk gedaan met wegrennend wild en Claire.
Vandaar mijn associatie.

Het was bij ons niet erg effectief

Oh jawel hoor, als er geen 10 auto's na elkaar komen en als ze niet door iets anders al in overdrive is geraakt kan ik haar laten liggen en wachten tot de auto voorbij is. Of tot het wild weg is.
Probleem is dus, en dat blijft tot nu toe, dat ik het voor moet zijn. Al gaat ze nu regelmatig al vanzelf liggen als ze een auto hoort aankomen.
Volgende stap ik kunnen doorwandelen zonder veel gedoe, soms lukt het, soms nog niet.
Ook andere honden passeren lukt goed zonder dat ze fixeert, op enkele honden na die ofwel snurken (kortsnuiten zijn eng) ofwel te wild en onstuimig doen ofwel haar fixeren. Ze begint niet meer zelf maar een uitdaging laat ze nog niet liggen zeg maar.

Bij Bluf heb ik destijds getwijfeld om de TT die ik toen nog had in te zetten op haar jaag gedrag. Uiteindelijk toch doorgezet met de lange lijn. Maar goed ik heb jouw info gelezen op HF en las ook dat ze zeer snel en heftig op meerdere zaken reageerde.

Toch, heb ik het gedaan zoals Ranetje het uitdacht. En deels hoe Tara het uitlegt, maar dan als je TT zou inzetten.
Wat Tara volgens mij bedoelt in aanvang bij gebruik is dat je niet weet op welke stand je hond reageert.
Te snel in een te hoge stand zou een dusdanig schrikeffect kunnen geven waardoor je inderdaad meer kwaad dan goed doet. Zelf heb ik dus de ab van een tt nooit bediend, die lag in handen van een trainer die wist wat hij deed (Bij Finn met pakwerk uiteindelijk eens ingezet omdat lijncorrecties mét helpers totaal niet werkten).

Bij Bluf heb ik dus middels de lange lijn en eerst goed HIER aangeleerd te hebben (dat zat er destijds bij haar ook nog niet zo goed in) toen dat wel helder voor haar was, en ze koos commando te negeren als ik tijdig riep als ik haar signalen zag veranderen, kon ze dus wel degelijk de "fout" in gaan, maar op een bepaald moment gaf ik dus middels de lijn op het eind een tikkie terug. Dat was de correctie (die anders met een tt prikkel door zou komen als ze los zou zijn geweest) Bluf reageerde dan door verbaasd om te kijken, ik had dan wel contact en floot en riep haar op die momenten direct en kon haar belonen.
Het maakte dat zij redelijk rap ineens besefte dat gaan betekende een negatieve prikkel, en bij mij komen heel positief was. Later kon ik het los doorbreken als ze toch weer ging staren en in de houding om te gaan ging, door gebruik te maken van geluid (klap in mijn handen) of door een slipketting vlak naast haar te gooien. Die momenten keek ze dan terug op naar mij en koos ze er ook voor om daadwerkelijk dan wel mijn Hier op te volgen.

Maar volgens mij heb jij die manier ook al gevolgd, zonder succes dacht ik?