Een Hondenleven

EchoMira schreef: ↑28 jul 2022, 14:29

blondie schreef: ↑28 jul 2022, 11:14 En dan kijk ik ook nog eens naar karakter, belastbaarheid en evt. angsten van een hond vanwege een bepaalde achtergrond zoals bij Chara en Glory het geval is.

Het is toch helemaal niet de bedoeling dat een hond een correctie aan kan?
Waarom moet het hele meelijdossier er dan bij gehaald worden?

Het hoeft niet harder dan nodig natuurlijk maar het moet ook zeker niet "wel te overzien" zijn voor de hond.
Dan is het namelijk geen reden om het gedrag voortaan achterwege te laten meer. En dan kun je de correctie beter helemaal weglaten.

Wat wel een probleem kan zijn is een hond die toch al weinig vertrouwen in je heeft. Die moet ja natuurlijk niet op een persoonlijke manier komen aanpakken. Maar ik vind het sowieso beter om het niet te persoonlijk te maken en een correctie kan ook gewoon wegsluiten zijn of aanlijnen en aan een paal binden terwijl je met de ander verder gaat.
Het hoeft niet altijd over angst of kwaad zijn te gaan.

Ik moest erover nadenken, omdat ik zeker het met je eens bent niet te blijven hangen in een eventueel verleden van een hond maar dat ik vanuit een andere invalshoek het benoemde.

Ik dacht ook bijvoorbeeld later terug aan Finn die 2x behoorlijk heftig reageerde op een simpel inlopen van mij omdat ik er geen woorden over vuil wilde maken besloot in te lopen om hem zelf op te halen vanwege een genegeerde opdracht. (1x met veel publiek op een trainingsveld waar hij niet eerder was geweest, en vorige baas was daar op dat moment niet bij dus daar lag het ook niet aan en 1x met loslopen op smal pad met dreigende hond nog ver voor ons en ik zag dat hij ook zich oppompte en ik wilde hem terug bij me hebben, maar hij negeerde dat)
En dat was niet een reactie van toen ik hem pas had, onze band was eigenlijk heel goed. Toch had hij blijkbaar een situatie gebonden flashback, zo groot en krachtig als hij overkwam zo intens zielig en angstig was zijn reactie op dat moment. Op dat trainingsveld nog net geen van zich af plassende hond die zich achteruit en rug ontbloot in het verstek wierp waar hij eigenlijk uitgeroepen moest worden maar niet kwam, en op dat smalle pad wierp hij zich ineens in de bosjes in overgave maar wel tanden ontbloot)
Dat is dus inderdaad een reactie die je niet wilt en m.i. ooit gecreëerd door een té heftige correctie.
Om dan zelf toch aan te willen geven dat negeren geen optie is, moet je volgens mij in belang van de hond en de vertrouwensband die je opbouwt tóch anders gaan reageren.

Idem bij hem wat ik wel eens vaker heb aangehaald, maar dat was wel in begin toen hij besloot dat hij op mijn bed wilde liggen en er niet van af wilde. Mijn eerste gedachte was, ben jij helemaal gek geworden IK BAAS, maar hij keek zo vuil en gemeend vuil dat ik toch maar besloot het op een andere manier dan fysiek mijn punt te willen maken het op te lossen.
Iets wat ik later bij Chara heb kunnen gebruiken omdat een soortgelijke situatie tussen haar en mijn vriend ontstond.
Ik vind zelf, net als velen van jullie volgens mij, een correctie dus niet altijd even zwart/wit, zeker niet bij honden die niet van jongs af aan met je zijn opgegroeid.

Bij Bluf was het weer anders, die kon je beter paaien en lokken. Want op een of andere manier was zij zo ontzettend koppig dat hoe meer je zou gaan stampvoeten of intonatie in je stem geïrriteerd was, zij volkomen haar eigen plan trok en je domweg in je sop kon gaarkoken of bij correctie (manwerk destijds) had ze redirectie gedrag, hapje knie heb ik toen ook mogen ervaren toen een trainer mij een alternatieve aanpak voor bepaalde actie liet doen. Enfin, was toen ook wel een van de momenten dat ik als leek in die sport zelf wat ging nadenken en met andere oudgedienden binnen de sport ging vragen wat en hoe zij een bepaalde situatie zouden benaderen. Was een goed leerproces in ieder geval.

Jol, was Jol deed eigenlijk weinig "fout" we moesten wennen aan elkaar en aan elkaars maniertjes. Zij was stoïcijns en hoefde niet zo nodig op te zitten en pootjes te geven bij wijze van spreken, en dat was me snel duidelijk en ook prima. Stem om echt even door te komen was wel eens nodig, maar voldoende bij haar.

Aak is Aak, bij opgroeien soms wel even een consequentie moeten geven om iets. Maar bij hem veelal opgelet op info vanuit pa en ma en voorkomen dat bepaald gedrag (te lomp en bot en fel bij uitdagingen vanuit mensen zijn pa, evt. pittig jaaggedrag vanuit zijn ma en dan de standaard dingen van de DH) afgeleerd moest worden. Tijdens zijn opgroeien dus veelal dingen voor kunnen zijn en positief kunnen belonen van het goede. Moet zeggen dat ik wel de door een andere baas aan Finn aangeleerde dingen ik altijd wel als voorbeeld heb genomen.
Maar omdat hij van pup af aan bij ons was, leer je zijn karakter kennen, maar andersom leert hij ons al van jongs af aan kennen in ons gedrag en onze maniertjes.

Chara en Glory volgen eigenlijk veelal voorbeeld van aangeleerde dingen van Aki. Bepaald gedrag van beide dames die me niet bekend waren heb ik wel een weg en balans in moeten vinden en nog moet ik die voor Glory vinden.

Tip (van Dagmar) volgens mij over dat hysterische gedrag bij buiten katten vanuit Chara destijds heb ik ter harte genomen. Met stem niet meer te bereiken was ze, volledige hysterie en dan simpelweg onverwachts aan tuig de lucht in tillen.. het was te gemakkelijk gedacht eigenlijk maar het werkte als een tierelier niets afleiden met snoep ballen of geluidjes, hoppa alle voeten van de vloer en gewoon zelf doorlopen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik had in ieder geval direct haar aandacht

En bij Glory zijn we goed op weg, maar heb ik besloten om op cursus te gaan. Even 1 op 1, in een kleine groeps les bij iemand die positief traint. Ben dus erg benieuwd hoe dat gaat. En ben gewoon nieuwsgierig naar nieuw manieren, invalshoeken etc..
We gaan continue met 3 honden tegelijkertijd op pad, dat is onze eigen fout maar bewust naar een training gaan maakt voor mijn gevoel dat ook Glory straks wat makkelijker te sturen zal zijn en we gewoon zonder veel moeite ze alle drie tegelijkertijd los kunnen laten lopen.

Ik krijg het gevoel dat wat ik zeg verkeerd uitgelegd wordt. Maar goed. Ik geef afhankelijk van wat mijn grens aan negeren van geleerde gehoorzaamheid in sommige gevallen wel een lichamelijke correctie.
En verder ga ik er vanuit dat daarna veelal met stem of lichaamstaal/oogcontact ze inmiddels weten dat ze iets niet meer moeten flikken.

Bij aanleren ben ik milder en zal ik eerder neigen naar een time out of iets in die zin, of een wat neutrale Nee, nee en ombuigen/afleiden en laten zien wat ik wel bedoel/fijner gedrag vind.

En dan kijk ik ook nog eens naar karakter, belastbaarheid en evt. angsten van een hond vanwege een bepaalde achtergrond zoals bij Chara en Glory het geval is.

Inge O schreef: ↑28 jul 2022, 09:21 Grotendeels mee eens, EM, ik pluk er dit even uit :

We gaan altijd van de mooie dingen uit. Het leven is leuk en positief. Tot het niet meer positief is en dan moet je een hond ook gewoon een functioneringsgesprek aan durven bieden. In real time graag en dan ook dat het meteen blijvende indruk maakt.
Is dat zielig? Ja. Maar dat is ook de bedoeling en de andere 99% is positief.
Een correctie dient te corrigeren. De hond ervan te overtuigen dat hij een inschattingsfout heeft gemaakt. En ja, dat is stressvol. Op dat moment. Maar als je het goed doet zijn het maar een paar momenten op een hondenleven.

Daar draait dus voor mij inderdaad alles om. Mijn motto met de honden is 'als ik iets vraag dan moét het ook, maar het moet wel 'leuk moeten' zijn voor ze, en dat is het meestal ook.

Ik denk overigens dat de belangrijkste druk (als in 'correctie') die ze hier ervaren vooral het feit is dat ze er nietttt onderuit kunnen komen als ik wat vraag, ik ga (op een constructieve manier) a l t i j d door tot we bereikt hebben wat ik op dat moment wilde, zéker bij een pup/jonge hond. Dat heeft drie voordelen :

- de hond heeft eruit geleerd wat de bedoeling was
- je kan belonen want het is gelukt
- naarmate dit vaker gebeurt krijg je heel snel dat een hond zich zéér makkelijk laat leiden, omdat hij natuurlijk ook leert dat het 'my way or the highway' is.

Dat dikgedrukte herken ik, in de vraag van "simpele" dingen.
Mijn vriend had bijvoorbeeld de neiging om "Hier" te roepen maar liep vervolgens zelf naar de hond toe .
Aak (even als voorbeeld) als jonge hond, bleef dan wel stilstaan maar kwam niet.
Die hond leerde bij hem dus dat als er hier werd geroepen hij stil kon staan, want de baas kwam wel naar hem toe.
Zelf met aanleren van hier, of welk commando of opdracht dan ook blijf ik wachten of herhalen/lokken tot de hond daadwerkelijk komt doen wat ik verwachtte van de opdracht. En dat beloon(de) ik dan.

Idem dat ik 1 ding tegelijk vraag of aanleer. Zit is al heel braaf, maar ga dan niet ineens ook pootje aanleren en pas belonen als pootje is gegeven. Dat de hond gaat zitten binnen een paar oefensessies vind ik al een prestatie op zich

Zie dat ook vaak gebeuren ook buiten, worden er ineens meerdere dingen van een (jonge) hond gevraagd, hier, zit, blijf etc.. en dan niet zien wat ze allemaal wel al goed doen, maar het ene wat dan teveel is als niet goed zien.
Ik probeer daar zeker bij honden die nog moeten leren wat je verwacht altijd wel rekening mee te houden, opdrachten of oefeningen los van elkaar trekken.

Het gaat alleen vaak als het om welke manier van correctie als een hond het geleerde negeert dat voor mijn gevoel niemand durft te zeggen wat dan de consequentie is om aan te geven dat je dat gedrag niet goedkeurt.

En ook daar zijn veel varianten in.
Bij doorblijven blaffen (Aki heeft daar ineens een handje van gekregen dat hij op de pakjesbezorgers is gaan aanslaan, maar ook als de busjes voor ons huis komen te staan en ze niet bij ons door het hekje komen)
Daar heb ik gewoon een bloedhekel aan, want de jongste wil nu ook al grommend voor het raam gaan staan vanwege zijn reactie.
Op dat moment na niet stil worden loop ik in en wijs naar de mand in combi uiteraard met Klaar nu!

Maar buiten kan het ook wel gebeuren dat ik in de zij prik, omdat de focus overduidelijk niet bij mij is terwijl ik aandacht wil. Dat zie ik zelf wel ook als correctie, maar kan gezien worden als een kleine prikkel om de honden uit een bepaalde focus te halen.

Ik pak echter ook wel de halsband of zijkant van nek soms beet, maar dat is als ér echt vanuit de honden iets gebeurd waar we juist ontzettend op oefenen qua aanleren met beloning/braven/af en toe een brokje of bal beloning en waarvan ze donders goed inmiddels weten dat we het niet accepteren.
In mijn geval is dat toch écht een (terug)uitval doen naar een andere hond is heel sporadisch gebeurd, maar dan ben ik dus wel fysiek zodat weer even goed duidelijk is dat ik dat niet accepteer.
Soms door de veranderingen zie je dat hij toch ineens wat scherper op andere honden let, zeker toen Chara haar intrede deed en ook met Glory erbij in begin moesten we er weer heel kort bovenop zitten.
Nu is dat allemaal weer helder, en gewoon met stem aan te geven dat we vooral doorlopen en niet staren. Maar toch dus 1x dat ik het hem weer even duidelijk moest maken.

Bij Glory was even time out in de bench soms even nodig voor het continue op blijven jagen van 1 specifieke eigen kat. Tijdig aangeven het niet te doen met stem had even effect, maar met dezelfde gang kon ze het 5 minuten later weer doen. Paar keer dan op een bepaald moment zonder iets te zeggen na haar daad direct in de bench gezet. En nu heeft ze nog wel de neiging, maar als we haar zien sluipen of loeren is een UH! al genoeg. Daarbij zien we nu dat de kat in kwestie haar nu ook domweg uitdaagt, dus dan vind ik het niet fair om daar Glory voor op aan te gaan spreken

Inge O schreef: ↑26 jul 2022, 17:15

mijke schreef: ↑26 jul 2022, 16:31

Inge O schreef: ↑26 jul 2022, 14:12 En dat is dan weer een voorbeeld van waarom ik bij opvoeding geen snoep wil, dan verdwijnt die communicatie grotendeels en laat ik die nu juist van cruciaal belang vinden.

Is dat echt zo? Ik heb Oor in de opvoeding overladen met snoep, en toch had ze vaak aan een blik van mij al voldoende. Hoefde ik niet eens stil te gaan staan met mijn arm in mijn zij, zeg maar. Wij hadden echt aan een trillende wenkbrauw genoeg van elkaar en ik heb echt letterlijk nog nooit het gevoel gehad dat ze minder braaf was of minder zin had of minder goed getraind was om naar mij te luisteren dan als ik geen snoep had gebruikt.

Of het zo is weet ik niet maar ik ervaar het zo.
Het zal uiteraard per hond en per baasje sterk verschillen, maar ik zie er op de hondenschool vaak pákken koekjes doorgaan zonder dat er ook maar één vorm van contact is geweest, en dat vind ik dan zijn doel helemaal voorbijschieten.

En ik zag het laatst ook bij een hond van een vriendin, een pup hier vandaan, en ze doen het geweldig met zijn tweeën, dus dat op zich is niet het probleem. Maar van zodra hij zijn naam hoort heeft hij alleen nog een 'snoepjesmimiek', verder niks qua contact, terwijl ze doorsnee juist een zeer goed contact hebben, alleen niet meer als er snoepjes te verwachten vallen.

Ik gebruik overigens wel snoep bij trainen, maar dat zijn kunstjes, dat doe ik met de clicker (clickerwoord), dat vind ik weer iets heel anders dan opvoeden hoe je samen leeft.

Ik lees deze reactie pas nadat ik wat had gepost. Volgens mij denken we er hetzelfde over.

En met voer alleen maar werken kan inderdaad ook averechts werken. Bij Chara nu ik soms wat snoep gebruik buiten voor bepaalde dingetjes, merk ik dat Chara dus alleen maar in haar kop nu heeft zitten dat er eten in mijn buideltasje zit.. door haar aandoening is zij dusdanig te gefocussed dan dat het niet eens beloning voor goed gedrag betekent of dat ze iets opslaat op dat moment.. VOER is wat in haar kop dan alleen maar binnenkomt. Bij alle drie de honden ben ik gelukkig gezegend dat ze ook allemaal ontzettend geneigd zijn om contact te maken en blij zijn als je daar blij op reageert en zelf contact terug maakt.
Grootste gedeelte van de mensen op het forum herkent dat denk ik wel, maar merk wel dat het soms moeilijk aan mensen die dat niet met hun hond doen/stimuleren of het herkennen is uit te leggen.

mijke schreef: ↑26 jul 2022, 16:31

Inge O schreef: ↑26 jul 2022, 14:12 En dat is dan weer een voorbeeld van waarom ik bij opvoeding geen snoep wil, dan verdwijnt die communicatie grotendeels en laat ik die nu juist van cruciaal belang vinden.

Is dat echt zo? Ik heb Oor in de opvoeding overladen met snoep, en toch had ze vaak aan een blik van mij al voldoende. Hoefde ik niet eens stil te gaan staan met mijn arm in mijn zij, zeg maar. Wij hadden echt aan een trillende wenkbrauw genoeg van elkaar en ik heb echt letterlijk nog nooit het gevoel gehad dat ze minder braaf was of minder zin had of minder goed getraind was om naar mij te luisteren dan als ik geen snoep had gebruikt.

Dat vind ik dan weer een beetje afhankelijk van de honden, en hun manier van communiceren. Zelf zie ik best veel honden en baasjes die zeker aan de lijn nauwelijks contact met elkaar lijken te maken.
Al is het alleen al omdat ik meer en meer zie dat mensen met de lijn in 1 hand en de telefoon in de andere wat verveeld de hond dan maar langs de groenstrook laten piesen. Veel honden gaan dan maar zelf dingen invullen, sommigen gaan uitvallen of alarmeren omdat ze iets eng vinden, of juist erheen willen en dan krijgen ze ofwel lijn, of een ruk aan een riem.

Zelf merk ik dat met voer of bal beloning zeker in het begin bepaalde dingen aan te leren zijn, eventueel met uitgestelde beloning. (Bij oversteken en rustig naast blijven lopen zet ik dat vaak in bij aanleerfase). Werkt toch wat beter dan simpel lijn kort houden en lichte tegendruk geven als er toch spanning op de lijn komt te staan en naast blijven zeggen terwijl ze dat hele begrip nog niet kennen of snappen. Dat laatste is dan wel echt correctie, terwijl de focus laten houden op voertje in mijn hand, en daardoor naast blijven lopen ergens ook een vorm van corrigeren is omdat ze anders wél bij meer lijn voor me uit zouden lopen.

Wij lopen veelal naar gebieden waar los gelopen kan worden, dus regelmatig moeten we ergens oversteken e.d. en soms kunnen ze niet los maar hebben we gekozen voor flexlijnen, maar om die goed te kunnen gebruiken moeten de honden wel ook leren bepaalde commando's voor de veiligheid aan te leren. De grootste is wachten, of terug bij ons komen als er andere honden aan komen of dus bij oversteken.

Het belangrijkste wat ik eigenlijk stimuleer, en beloon met woorden en positieve feedback is als ik merk dat de honden uit zichzelf contact maken op willekeurige moment. Even een neus tegen je hand, of tegen je kuit aan. Op of omkijken om oogcontact te maken.
Mijn eerste deed dat ook enorm, en door hem ben ik dat bij iedere volgende hond ook blijven stimuleren.
Ze deden en doen het ook om mijn lichaamstaal, oogopslag of houding te peilen. Ik leer veel van hun houdingen, maar veel honden zijn ook meester in onze lichaamstaal/gezichtsmimiek (of in ons geval ook de taal van de katten).

Dus mijn Nee schudden, of een opgestoken vinger zegt ze ook al genoeg, en dat is toch ook een correctie.

Verder ben ik soms wel fysiek, kan daar niets over zeggen maar ik pak er echt wel eens eentje in de kraag, of tik in de zij of aanraking in de zij als de sfeer zo gespannen is en ik merk dat mijn UH op dat moment niet doorkomt.
Met name in situaties bij honden die op een bepaalde echt agressieve manier reageren en waarbij ook ik twijfel of de hond wel door de baas gehouden kan worden. Aak kan dan echt op scherp gaan lopen en de blik strak gaan houden, wat alleen maar voor olie op het vuur zou zorgen en dat wil ik niet, dus in die situaties tik ik hem aan en zeg strenger dat er doorgelopen moet worden met als bekrachtiging voor mij altijd het woord NU! Al dan niet met zijn naam erbij "Aki.. NU!".

Verder is bij na waarschuwing doorblaffen buiten in de voortuin het simpel. Ik zeg 1x Nee joh!, en als hij of een van de anderen toch doorblaffen dan loop ik in neem of wijs naar de woonkamer maar zeg verder niets, en dan zijn ze binnen en gaat even de woonkamerdeur dicht.
Na, kort tijdje haal ik ze er dan weer naar buiten waarna als er weer iets gebeurd waar ze eerder op blaften maar stil blijven ik dat dus prijs en beloon, meestal met aai en mooie woordjes want ook ik heb niet continue voer naast me liggen

Nanna schreef: ↑25 jul 2022, 15:20 Ik heb het gedrag bij de Puli’s qua blaffen te lang laten gaan.
Nu zijn zowel meneer Nanna als ik er mee aan de slag gegaan en het is er voor negentig procent uit.
En inderdaad door bij de aanblik van een tegemoetkomende hond al her en der verbale pinnen op neuzen te plaatsen. Dat snappen ze prima.
En het werkt inderdaad veel beter dan te gaan straffen en schreeuwen als ze al in de kefmodus zijn.

Ohw.. "denk erom he!"

Ik ken het. Moest bij verandering van samenstelling onze reu des huizes even helder maken dat hij niet in de beschermende herder en proactieve herderfase houdng zou belanden dat doen. Nu blafte hij al niet aan, maar met de komst van Chara en nu ook Glory veranderde zijn houding een beetje... doe maar niet jongen