En ik snap dat als je wandelt de honden wat meer lijnruimte krijgen, maar krijg het gevoel dat je juist dan als ze besluit weg te schieten of een ruimere bocht wil maken je moeilijker haar kunt houden of weer terug bij de les kunt krijgen.
Je zal het vast wel al doen, maar zo niet.. wat ik nu bij Glory en Chara af en toe doe is als het een beetje te gortig word (of ook gewoon om te oefenen zonder prikkels) met allebei een kant op trekken ik ze heel bewust echt kort naast me houd. Niet een gehele wandeling maar af en toe moeten ze allemaal gewoon even terug bij me komen en echt naast me blijven lopen en geef ik gewoon geen lengte met de lijn. Doordat mijn armen dan ook naast mijn lichaam zijn heb ik meer kracht om als ze dan neigen te trekken ik tegendruk geef en benoem dat ze naast moeten blijven lopen.
Doen ze dat dan prima dan beloon ik met stem. Maar goed, die van ons zijn stemgevoelig en trots als wij ze braven en vertellen hoe goed ze wel niet zijn.
Als je voelt dat ze de behoefte heeft om opzij te buigen om een persoon of object wat meer te ontwijken, dan zou ik meebuigen maar haar wel naast je houden. Denk dat als het uit angst is, dat ze dan toch wat meer steun van je gaat ervaren en erop vertrouwen gaat dat je haar niet dwingt om volkomen te negeren of te dicht voor haar gevoel ergens langs moet lopen (is maar een gedachte hé).
Dat ze niet terug reageerde op de teckels kan zijn omdat de teckels blaften om het blaffen. Ik merk hier ook altijd wel verschil in reactie, negeren als de honden blijkbaar puur uit angst reageren, maar als een hond wat linker blijkbaar is dan raakt met name Aki gespannen en wil de hond in de gaten houden. Dat doorbreek ik dan wel, want dat wordt dan gevalletje staren met risico dat hij toch wél terug uit zou vallen, en dat wil ik niet.
Maar ik heb ze op die momenten (bijna) altijd direct naast me lopen om te voorkomen dat ik verrast kan worden door hun reactie, en met te veel lijn is de kans dat ik gelanceerd word ook groot
