Een Hondenleven

Ik snap Ria. .
Maar jij ondernam toch ook dingen met Aar, en zij werkt en jij niet of minder toch.

Als partners vind ik het lastig om te beslissen. Hier met Aak was het domweg onverwachts, hij stond al in de planning en dat Bluf plots dood ging en Aak kwam was voor mij anders qua gevoel dan voor mijn vriend. Was voor mij ook domweg eerst Finn weg, en koud een jaar later Bluf ook niet meer daar.

Los van trauma, al hakte Bluf er in met dat plotse hartfalen op die relatief jonge leeftijd.

Bij Jol wisten we dat het er een beetje aan ging komen, geen jonge hond erbij genomen vanwege haar karakter. Maar toen het toch nog onverwachts zover kwam was mijn vriend er wel kapot van.
Er was ook geen sprake van kijken naar een andere hond op dat moment.

Toch was de behoefte er wel op een bepaald moment. Ik wilde het graag, en ook omdat ik aan Aak merkte dat hij een ander hondenmaatje mistte.

Langzaam ben ik toch wat honden laten zien aan mijn vriend die een match zouden kunnen zijn met ons. Niet om te drammen, maar wel om opties te laten zien en vooruit te kunnen kijken.

We vielen samen voor een hond wat mismatch leek te gaan worden en even later kwam dan wel de juiste hond op ons pad.

Bedoel er meer mee dat ik het niet fair vind dat binnen een relatie 1 persoon weigert of boot afhoudt en eerst wat wil gaan verwerken, zelf zou ik dan denken dan graag nu direct beginnen aan verwerking, zodat ik zelf ook verder kan want IK wil wel graag een maatje weer in huis.

En wat betreft andere honden en potentiele agressie van honden en bepaalde eigenaren, dat zul je blijven houden. Van klein naar groot, van groot naar klein.

Vreselijk! Heel veel sterkte Thom en Ria, wat onwerkelijk moet dit zijn.