Sam123 schreef: ↑07 apr 2023, 01:51
Wij hebben op het moment een mechelaar pup van 5 maand in huis.. alles gaat op zich wel goed.. ze is heel lief tegen andere mensen, onze kinderen, andere honden..
Gaat allemaal perfect..
Het is alleen met mij dat het moeilijk gaat .
Ze luistert geweldig goed naar mijn man..
Zelf naar de kindjes eigenlijk .
Maar bij mij is het altijd lastig..
Ze pakt dingen wat niet mag..
Ze blaft en gromt naar me..(niet zozeer agressief maar wel geïrriteerd)
Ik kan er niet mee gaan wandelen want dan hangt ze meteen in de les of in men arm..
Het lijkt alsof ze me niet als baas ziet .
Ze hebben me al gezegd dat ok wat harder moet zijn maar dat vind ik moeilijk .
Ben jij vaker en langer met haar thuis wellicht en reageer je op al de jonge honden streken meer dan je partner? Kan me voorstellen dat een jonge hond los in huis nog steeds van alles uithaalt en je soms wat te veel op moet letten waardoor jij de "nee" zegger in huis bent.
Ik merkte dat zelf kort geleden, onze nieuwste hond had nogal wat sloopneigingen. Telkens als het wat verdacht rustig was, of als ik knabbelend geluid hoorde stond ik weer op om te kijken en moest ik weer aangeven dat bepaalde dingen niet de bedoeling waren. Vaak alternatieven telkens geven e.d. maar toch was ik de persoon die dus regelmatig de nee, de boze blik e.d. gaf.
Ik was het meest thuis. Als de baas thuis kwam was het altijd dikke pret en iedereen blij bij wijze van spreken.
Het is wel belangrijk om dat in balans te trekken door als ze iets wel goed doen, je daar positieve feedback en aandacht aan schenkt.
Als de hond gevoelig is voor stemmingen van de mens, dan is het niet zo raar dat ook zij vanuit een bepaalde emotie terug reageert.
Hier dan wel geen Mechelse herders gehad, maar wel Duitse en nu wat mengelmoesjes maar weet wel dat als de balans wat weg is en ze het gevoel hebben dat er alleen maar boos en geïrriteerd op ze gereageerd wordt, dan schromen ze niet om dat op hun manier duidelijk te maken. En bij dit type honden zit het er gewoon sterker in dat ze voor zichzelf opkomen ipv in hun schulp kruipen.
En met wandelen, dan zou ik gaan observeren wat je man dan anders doet.
Hier ook een periode van chaos soms geweest en bij de jonge herder toen happen in armen en kuiten.
Maar vriend kon nog wel eens "gaan jullie mee! Plasje doen, ja gaan we plasje doen! Kom op!
"
Dan gaat alles "aan" en energielevel schiet ten top.
Hier is het nu gewoon jas pakken, riemen pakken, rust en naar buiten. Zelf zeg ik het liefst zo weinig mogelijk.
