Een Hondenleven

Ach heel veel sterkte met het toch nog onverwachtse afscheid.

Sterkte, ik hoop dat het nu aanslaat en dat ze vrijer beweegt omdat de pijnmedicatie wat lijkt te doen.

Bij mijn eerste reu met pijnklachten had ik dan metecam of novacam, maar merkte ik ook vrij snel verschil in gedrag omdat hij weer durfde en kon bewegen omdat de pijn blijkbaar minder was.
En zeker toen we op continue pijnstilling over gingen/moesten was het merkbaar en voelde hij zich prettiger.

De eventuele bijwerkingen werden toen wel benoemd, maar die legde ik naast me neer eerlijk gezegd omdat ik hem gewoon weer zag genieten en bewegen. Hij was toen ook al tien, en had zelf al door dat hij geen 15 zou worden, dus dan maar met wat medicatie nog lol hebben en als dat niet meer zou helpen op tijd dat inzien en afscheid nemen.

TS vraagt iets en ze twijfelt over adviezen door DA in Spanje gegeven.

Mensen reageren, vragen en opperen alternatieven en ik lees eigenlijk dat TS juist vraagt om feedback en inderdaad niet onnodig dingen wil gaan proberen die ongemakkelijk voor de hond kunnen zijn, en dat ze kwaliteit van leven stelt boven onnodig dingen proberen voor uitstel.

Als medicatie niet aanslaat of opties niet gaan werken voor een hond, dan kan alleen een baasje snappen dat ze zelf ergens een beslissing over moeten nemen.
De ene baas is rapper dan een ander met zo'n definitieve beslissing.
Ik vind en blijf van mening dat als baas je je eigen hond goed genoeg zou moeten kennen om aan te voelen wanneer je als mens de beslissing moet nemen.
Tot die tijd bestaan er pijnstillers als een hond pijn ervaart en je merkt dat als baas.

Als dat aanslaat, dan knapt je hond gewoon weer op.. zo niet, dan zou je dat kunnen zien en aanvoelen als je een goede band met je hond hebt.

Van mijn eerste hond heb ik geleerd/ervaren om niet te rap een conclusie te trekken of beslissing te nemen die onomkeerbaar zou zijn geweest.

Anabolen kunnen echt alleen volgens mij effect hebben als de hond nog in staat is, en zin heeft om in beweging te blijven.
Mijn reu had er baat bij toen hij rond zijn vijfde een bepaalde diagnose kreeg, en later rond zijn elfde hebben we het als "pampermiddel" nog geprobeerd eigenlijk tegen beter weten in.. hij had er toen even baat bij, maar goed dat was een aandoening die niet vergelijkbaar is met artrose.

Zwemmen was/is uitermate geschikt omdat de hond dan spieren kan gebruiken maar geen tegendruk ervaart van de grond. Maar in geval van de hond van TS gaat dat niet echt op als ik haar reactie op beweeg patroon lees.

De middelen voor artrose ken ik niet, wel gaf ik op een bepaald moment pijnmedicatie continue, ik had of novacam of metacam in vloeibare vorm.
Ik gaf de hond toen 2x per dag eten en ik gaf dus bij avondmaaltijd en bij de ochtendmaaltijd de druppels in het voer.
Hij had niet wat jouw hond heeft, maar wel last van een vergroeiing van bepaalde wervels die hem pijn en ongemak gaven, vanaf zijn 9de of 10de jaar ben ik toen continue pijnstilling gaan geven en dat werkte voor hem wel goed.
In de zin dat ik merkte dat hij weer wat vrijer ging en kon bewegen.

Moest hem soms dan wel wat indammen omdat hij dacht weer overal op te kunnen springen, maar als ik de beschrijving van TS lees is de hond altijd al relatief rustig geweest

Als je wandelt en toen ze beter wandelde liep ze dan regelmatig en meerdere keren per dag?
Anders zou je naast de pijnstilling ook nog anabolen kunnen laten inspuiten.

Maar dat heeft alleen nut als de hond nog wel regelmatig in beweging blijft, lopen of zwemmen.

Even snel een link hierover opgezocht op internet
https://dierenkliniektergouwe.com/artro ... 20kwartaal.