Een Hondenleven

Johnny Jones schreef: ↑18 nov 2023, 14:25 We zijn eens bij dierenthuis geweest. Daar hebben ze een hele groep van die rolstoelhondjes. Ze kunnen echter niet de hele dag in de rolstoel, dus dan sleept die achterhand over de grond. Om beschadigingen te voorkomen zit de achterhand in een zak. Ik vond het niet om aan te zien.
Dus nee, een rolstoel zou mij echt te ver gaan, dan nemen we afscheid.
Een poot amputeren en dan wellicht voor tijdens de wandelingen een prothese zou ik wel overwegen, afhankelijk van de fitheid, temperament en leeftijd van de hond.

Voor mij is het de grens dat als een hond zelfstandig niet bij een waterbak of bij eten kan komen wel de grens. Ook in een huisomgeving moet een hond zich zelfstandig kunnen voorzien in eerste levensbehoefte.
En dan vrij, dus niet in bench leggen of op een plek waar hij eten en drinken via neusbereik heeft bij wijze van spreken. En incontinentie of geen controle meer hebben over ontlasting.
Mijn hond heeft het niet binnen laten lopen, maar dat had hij verschrikkelijk gevonden. Buiten vond hij het al niet leuk als onverwachts een drol op de stoep hem ontglipte.. die controle leek hij dus ook te verliezen en dat vond hij niet fijn. En niet omdat ik boos zou worden of zo, maar hij was van jongs af getraind om het niet op straat te doen, en ik merkte echt dat hij het moeilijk vond als hij merkte dat hij plots alles moest laten lopen.

Los van wat ik wilde of zou proberen om het hem gemakkelijker te maken, was hij toch echt wel een klankbord van honden die je niet kostte wat kost in leven moet willen houden omdat ze er zelf ongemakkelijk van werden/worden.

Ligt eraan.
Jaren geleden werd kruising husky x herder met regelmaat naar buiten getild in een doek. Dan kon hij ontlasten, de hond kon niet meer zelfstandig staan. Ik snapte dat niet, en vond het behoorlijk ver gaan destijds.
Jaren later werden de eigenaren vrienden via mijn vriend. Dat het iets te lang zo is gegaan vond de man ook, maar de vrouw kon en wilde geen afscheid nemen. Hij gaf mij ook aan dat hij akkoord ging omdat binnen de hond gewoon écht nog lol had. Balletje gooien en terug gooien vanuit de mand etc. eigenlijk nog lol en blijkbaar had de hond zich neergelegd dat hij dingen niet meer kon, maar haalde nog genoeg vreugde aan de nieuwe manier/aanpassing van leven.

Paar jaar later (toen kende ik de mensen nog niet overigens) stond ik er zelf voor met mijn Finn. Die raakte ook langzaam aan verlamd. Nou ja, langzaam.. ineens was het daar die uitval en diagnose.
Ervoor vanwege andere diagnose waren al aanpassingen gemaakt in huis en buiten bij de trap naar beneden die ik had. En op bepaald moment wilde ik gaan ondersteunen met een band of handdoek. Nou.. daar was meneer dus niet van gediend, hij deed het zelf wel.
Rolstoel..tsja zei de dierenarts.. ik denk niet dat je hem daar gelukkig mee maakt. En tot die conclusie was ik ook wel gekomen dus zolang het ging deden we onze loopjes, soms met vallen en opstaan. Dus nee, voor hem geen rolstoel.
Hij gaf ook aan het moment dat het genoeg was geweest. In tegenstelling dus bij de kennissen wiens hond voor hun gevoel en in hun overtuiging wilde leven, zag ik bij Finn het moment dat hij leek te zeggen "het is goed zo.. ik ben moe en op"
Nu was wel zo dat bij Finn ook de hersenen een tik zouden gaan krijgen, en als ik wel foto's van de laatste dagen terug kijk zie ik dat soms ook terug. Dus voor hem had rolstoel écht geen uitkomst kunnen zijn.

Bij honden die door andere oorzaak verlamd raken of op een andere manier invalide, maar in de kop nog goed zijn zou ik het wel overwegen.
Ik heb een collega die blinde geleide honden die met pensioen mogen in huis opneemt voor een fijne oude dag.
Kreeg ze er een die zelf plots blind werd en daardoor niet meer vrij los durfde te lopen. Daar is toen een helm voor ontwikkeld met stootrand eromheen, beestje heeft nog een klein jaartje fantastisch genoten en vrij los kunnen lopen.
En idem voor een hond die dus ook verlammingsverschijnselen kreeg, rolstoel aangemeten en die hond vond het helemaal super.

Dus als een hond er open voor staat, en hij is nog helder van geest denk ik dat ik wel zo ver zou gaan. Maar alles valt of staat bij mij wel met hoe de hond erin staat.
Nogmaals bij Finn had ik er niet mee aan hoeven komen.. maar bij hem zeiden buitenstaanders ook... och laat hem toch inslapen kijk nou hoe hij loopt buiten.
Maar die zagen niet hoe hij er zelf mee omging, en hoe hij binnen was.

Door eigen beleving, en dan later verhaal van die mensen met de x husky te horen en de filmpjes van de collega (En Bri trouwens met die kleine bull destijds) sta ik er toch wel anders in.