Op training de een na de ander, en niets mis mee hoor als je het ras leuk vind.
Mijn vriendin heeft er ook 1.
Ik trok destijds mijn wenkbrauwen al op, omdat ik zelf niet zulke positieve ervaringen met de doodles toen ook al had. Maar ze wilde een échte en was bereid om daar wat geld voor neer te leggen.
Nu is zij heel nuchter en makkelijk, én ze is op training gegaan en de hond was en is gewoon heel leuk en relaxed. Korte periode een dingetje gehad omdat hij was aangevallen door (jawel hier zijn ze weer
) een Duitse herder.Eerste kennismaking met Chara was dan ook uit zijn tetter gaan en grommen e.d. maar Chara prikte door die angst heen, bleef netjes en gaf hem blijkbaar weer vertrouwen. Mijn vriendin merkte op dat die wandelingen hem toen goed hadden gedaan, want vrij rap daarna veranderde zijn gedrag weer terug naar "normaal".
Hier in de buurt barst het van de doodles die onzeker zijn, uit de treiter gaan bij zien van andere honden, in huis uit de tetter gaan vanwege niet alleen thuis kunnen of dus andere honden zien en volwassenen weten er al niet mee om te gaan, maar die laten dan ook nog eens die honden door de kinderen uitgelaten worden, hoesee
Voor mijn gevoel (en soms ook gevraagd als ik de kans kreeg) zijn dat type honden veelal bij de gelegenheidsfokkers vandaan gekomen. Niet bewust gefokte honden met bijvoorbeeld de Australische lijnen als voorouders.
Ik denk ondertussen toch wel verschil te zien bij de gelegenheids nesten, of die gewoon als basis een poedel en een andere willekeurig gebruiken om de doodle te maken en de fokkers die echt de stamboom hebben en van komaf de "echte" Australian labradoodle hebben gebruikt als basis.
Idem bij de Maltipoo die voor mijn gevoel nu in opkomst weer is.