Een Hondenleven

Ik bedoel er ook meer mee dat als een hond niet anders kent, sommige honden daarin zich schikken. Op het moment dat bijvoorbeeld honden ervaren dat het ook anders kan, dat ze ook ander gedrag kunnen gaan vertonen omdat ze het verschil hebben ervaren in samen leven.

edit 2. Ik zie ook wel degelijk dat veel honden zich makkelijk schikken naar een andere baas of omgeving, niet trouw of affectie vind ik dan weer anders. Onze Aak is over de top gek nog steeds van zijn eerste oppasdame, net als een mechel pup mij nooit was vergeten als kind en dat zes jaar later hij me toen hij los liep op strand mij op een of andere manier herkende en ik hem uiteraard niet, pup vs volwassen was nogal een verschil.

Maar de hond van mijn vriend bijvoorbeeld was opgegroeid in een gezin met een kind, maar zij had op een bepaald moment helemaal geen emotie bij het zien van zowel de ex vrouw als het kind als ze die tegenkwam, iets wat mij toch verbaasde moet ik bekennen. Puur omdat ik dat van honden nooit zo heb ervaren, de meesten reageren toch altijd wel enthousiast als ze oude bekenden treffen.

Nu refereerde ik alleen aan honden, maar ik noemde bewust dieren eerder om een reden.
Mijn zus had ooit een konijn overgenomen, nee wacht stap terug.
Mijn tante vertelde ooit een konijn van ons te hebben overgenomen, een albino zo vals als de nacht.
Voor mijn tijd, maar dat beestje was continue geprikt in het buitenhok en gepest door iemand. Viel niet meer normaal op te pakken laat staan hok verschonen omdat het gewoon ging bijten zodra ze een hand zag komen of iemand het hok maar benaderde.
Later nam mijn zus ook een konijn over, ook weer een konijn in buitenhok wel ok beestje maar die had op een of andere manier een gruwelijke hekel aan Jeans of de kleur blauw.
Zodra iemand een spijkerbroek aan had of een blauwe trui of zo, dan beet hij gewoon

Ik smokkelde op een bepaald moment ook een konijn in huis. Zeer jong was hij nog, en zat echt geen kwaad in. Toch was hij op een bepaald moment wat feller op jonge kinderen, ook echt bijten of richting een handje springen om te krabben als hij de kans kreeg bij een jong kind.
Pas later kreeg ik eens een video te zien... jong neefje bij konijn dat los liep en continue werd belaagd en gewoon van een stoel werd afgekletterd door dat kind.
Dus vond ik het weer niet zo gek dat dat konijn op een bepaald moment dacht.. blijkbaar werken tanden en krabbelen dus ga ik dat maar inzetten
Bij veel dieren heb ik dus echt wel het idee dat ze écht wel situatie gebonden reageren of altijd kunnen blijven reageren als ze vanuit hun instinct, defensie en overlevingssysteem dat hebben opgeslagen.

En dat hoe goed ze daarna dan ook worden opgevangen of heropgevoed, je altijd rekening moet houden met bepaalde reflexen die komen vanuit bijvoorbeeld een flashback.

CatnDog schreef: ↑27 feb 2024, 15:13

Ik vind het toch wel bijzonder dat honden zo ingespeeld zijn op mensen dat ze blijkbaar ook in die zin 'vergevingsgezind' zijn. Niet voor altijd verpest. Mensen die gepest worden, houden daar toch meestal wel mentale schade aan over. Dieren passen zich aan.

Dierenmishandeling (pesten of ook fysieke mishandeling) is natuurlijk niet locatiegebonden. Dat gebeurde en gebeurt nog steeds (enigszins systematisch) overal ter wereld. Dat zijn niet alleen de Chinezen of de Spanjaarden of de Grieken. Laatst was ik de Masnavi aan het lezen van Rumi (zeg maar het oude Perzië, Midden-Oosten) en daar zitten genoeg verhalen in waar ezels, honden of papegaaien er van langs krijgen. In Nederland denk je snel aan de intensieve veehouderij of aan broodfokkers. Of aan staarten trekkende kinderen.

Ik weet niet of dat voor alle dieren zo op gaat.
Mijn eerste hond had prima opvoeding genoten, wel een wat dominante baas en de hond was enorm goed afgericht. Ik kan er geen ander woord aan geven.
Ik ga niet zeggen dat hij de hond mishandelde, maar denk dat om hem soms dingen aan/afgeleerd te krijgen er best wel wat druk op was gelegd.
De hond was nooit tegen de eigenaar ingegaan, geen conflict aangegaan. Hij werd weggedaan omdat hij op 1 punt niet meer goed functioneerde en dat was speuren.
Via een omweg is de hond samen met die baas opgehaald nadat hij 2 maanden elders was geweest. De hond was dolblij zijn baas weer te zien, had nodige zichtbaar meegemaakt in die 2 maanden en euforie van het zien van zijn baas was van korte duur, want hij werd bij mij thuis afgezet en de baas verdween weer uit beeld.
Hij moest echt weer wennen aan wederom een nieuwe omgeving en ik aan hem want het was mijn eerste hond. Qua commando's absurd hoe hij luisterde vanaf moment 1.
Baas en ik bleven in contact met elkaar. Op visite gaan daar was opvallend, de hond was in zeer korte tijd al geswitched naar mij en wilde in mijn buurt zijn en zat al bij de voordeur toen ik aanstalten maakte om weg te gaan.

En nogmaals ik vond die man oprecht geen slechte baas.
Plaatsgebonden situaties of situaties en sich, daar had deze hond wel degelijk last van. Ook al was ik een totaal ander soort type baas, op een bepaald moment dook hij ergens voor mij weg nog net niet van zich af plassend zo erg.. dat omstanders die er waren (training setting) echt gedacht moeten hebben dat ik een vreselijke boeman was vanwege dus de reactie van de hond op dat moment.
Dieren houden dus ook echt wel mentale schade over aan bepaalde dingen, en dat heb ik ook terug gezien bij al mijn herplaatsers eerlijk gezegd. (een bepaalde lucht, bepaalde houding of stem of zelfs klank van een taal en ik zag/zie ineens een reactie komen)

Bij mijn eerste hond was acceptatie zichtbaar, maar ik heb toen omdat ik ook in contact stond met de baas en zelfs ook dezelfde training ben gaan volgen op exact dezelfde plek mét dezelfde mensen wel ook gezien hoe ze dan kunnen veranderen.
Toen mijn hond een van de eerste trainingen daar amicaal werd begroet door zijn eerste baas, was het ineens een andere hond leek wel. Hij gaf aan er niet van gediend te zijn dat zijn vorige eigenaar hem bij de nek pakte om even te stoeien zoals ze waarschijnlijk gewend waren om te doen, want ik deed dat idem met hem.
Op visite bij mij in huis vergeet ik ook niet weer, hij herkende de vorige baas, maar ging heel kort even voor hem staan en trok zijn lip op en gromde kort maar diep. Wat even lullig was, want meerdere mensen merkten dat op en vroegen zich verbaasd af.. waarom doet hij zo, dat is toch zijn eerste baas?

Bij die hond had ik altijd zoiets dat hij zo een will to please had, en gewoon accepteerde hoe zijn baas was en hem opvoedde omdat hij geen andere omgang was gewend. Pas toen hij vergelijk kreeg, kreeg hij ook weerstand en durfde hij ook meer voor zichzelf op te komen of aan te geven wat hij wel of niet prettig vond. (Iets wat in begin dus ook dan niet lekker ging, omdat hij iets te snel en te veel voor zichzelf en mij op ging komen maar dat is vrij snel weer goed gekomen met de juiste tips destijds.)

Bij mijn tweede herplaatser stond ik ook in contact met de bazin nog en zagen we elkaar met regelmaat en logeerden we daar. Die had trouwens geen aversie of slechte ervaringen met trainingen alleen 1 ding bij haar snapte ik nooit. Als de dood als mijn vader eens kuchte en hoestte.
Maar echt heel bang en dan schoot ze onder een tafel of achter een stoel.
Fokster wist daar in eerste instantie geen antwoord op, pas later viel dat kwartje ook. Dus was wel te verklaren achteraf.

Dat een ene hond anders reageert op ervaringen en hoe het ontwikkeld of kan ontwikkelen is voor mij nog altijd zeer interessant, maar belangrijker dat je het ofwel snapt en er op kan inspelen dan dat je weet waar het vandaan komt.

Glory heeft ook echt nog wel dingen die ze eng vindt, en deels zou ik het kunnen plaatsen omdat ik toch wat meer van haar achtergrond heb kunnen achterhalen, zij zal zeer waarschijnlijk nooit een hond zijn/worden die gaat bijten of agressie in gaat zetten, zij vlucht of zal zich enorm onderdanig gaan opstellen
Chara heeft ook e.e.a. meegemaakt, maar voor mij wat meer een raadsel en puzzel, bij haar weet ik echter wel dat als haar echt iets niet zint ze ook niet schroomt om voor zichzelf op te gaan komen en als dat middels een hap naar een mens moet gebeuren dan zal ze dat doen, echter niet zomaar en niet buiten in open omgeving, in huis vindt zij echter dat ze het recht heeft om haar grenzen zeer helder door te geven.
Aki is goed door de fokker "afgeleverd" alles wat daar niet ok aan is ligt aan ons. en een klein deel karakter. Het is en blijft geen hond om een krachtmeting mee aan te gaan als 'leek" dan wordt hij gewoon wat feller en kan spel omslaan in wat pittiger en daar moet je mee om kunnen gaan, of gewoon naar ons luisteren als we zeggen dat er genoeg "gespeeld" is.