Onnodig en veel blaffen heb ik een hekel aan. Voor mezelf, maar ook voor de omgeving.
Toen ik Bluf destijds kreeg die veel bleek te blaffen kreeg ik klachten en ben ik daar met succes mee aan de gang gegaan, destijds.
En op die manier heb ik de honden daarna eigenlijk ook geleerd wat acceptabel is en wat niet qua reacties.
Volledig verbieden nooit gedaan, want soms gewoon nodig dat ze aanslaan als er écht iets is en bij de huidige 3 zit er wel een waaks ras in, dus dat zou kolder zijn als ik dat de kop in zou gaan drukken.
Als ik in buitengebied zou wonen kijk ik daar anders tegen aan als het gaat om waakse reacties. Hier hutje mutje vind ik het niet nodig dat ze om een poep en een scheet aanslaan of op passanten/buren etc.
Toen ik hier net kwam wonen was ik volgens mij wel de party pooper, want het was behoorlijk luidruchtig met blaffers en ik hield destijds met Bluf en Jol wel de lijn aan die ik was ingezet in ons andere huis.
Op bepaald moment ook buiten brievenbus opgehangen omdat Jol over de zeik ging van de post en naast veiligheid voor de handen van postbezorgers, vond ik de heftigheid van haar aanslaan daarop ook niet ok.
Destijds werd ik ook lichtelijk gestoord van continue geblaf van de ochtend tot de avond aan weerskanten, buiten en binnen.
En ik werkte toen gewoon op kantoor, maar zodra we thuis waren was er altijd geblaf van andere honden, dat werkte echt op mijn zenuwen op een bepaald moment.
Maakt dus ook dat ik daar zelf bij eigen honden domweg erg alert op ben, en bij nieuwkomers vrij snel ga oefenen en inspeel op gedrag wat ik niet prettig vind en wat we juist heel erg waarderen.
Soms merk ik nog steeds irritatie dat ik daar voor eigen honden daar alert op ben en blijf. "Ach joh, zijn honden die blaffen nu eenmaal"
Maar in onze situatie met tuintjes en diverse honden zo dicht op elkaar, vind ik het gewoon niet zo handig en onnodig als de een na de ander uit zijn plaat zou gaan naar passanten, of naar elkaar
