Een Hondenleven

Het is trouwens ook moeilijk als een partner er anders over denkt hoor. Jol was in aanvang de hond van mijn vriend, de weken ervoor toen ik gevoel had dat ze wat mankeerde wilde hij er niet echt aan, maar meer omdat hij wist dat ik er niet echt vaak naast zat als ik zoiets bij de dieren had/heb.
Dus hij was ok toen ik doorzette met da onderzoek.
De laatste weken knapte ze dan ook weer op met wat AB, dus dacht ook ik dat ik er naast zat. Tot het dus verslechterde en we in allerijl echt moesten ingrijpen, wat dus ook te lang duurde door de DA ook ivm corona tijd toen.

Buuf haar man heeft ook moeite om honden te laten inslapen, en gaat vrij lang door met redden wat er te redden valt. De laatste is verstorven eigenlijk, die kon niet meer van bed af maar nog wilde hij de hond niet laten inslapen en die is inderdaad uiteindelijk zelf overleden.
Buuf heeft nu wel aangegeven dat niet meer zo lang te willen rekken bij een hond, die zichtbaar dusdanig achteruit gaat dat het leven meer uit kwantiteit dan uit kwaliteit bestaat.
Maar dan nog moet je samen die beslissing maken.

Wat moeilijk zeg, en verdrietig ook.
Met Jol was het op het laatst kwakkelen, en die leefde ineens weer op. Hart was paar weken ervoor uitgesloten, maar mijn gevoel zij destijds hart. Ze leefde weer op en ineens verslechterde alles en extreem, DA toen werkte niet mee en helaas waren die laatste uren een verschrikking voor haar, die ik net als Kimmie liever wegstop.
Zou toch a.s. maandag haar hart laten checken, want als het eenmaal verkeerd gaat dan gaat het heel rap (Jol was echt te laat al kwam dat ook acuut net als bij Bluf, maar bij die laatste had ik een avond en nacht respijt door met een lading pillen haar nog mee naar huis te krijgen, Jol was echt in ademnood in de ochtend en dat was verschrikkelijk.)

Sorry, dat ik dat zo aanhaal hoor. Maar liever in de tussentijd een keer te veel naar de DA dan te laat.

Heel veel sterkte en hopelijk valt het toch mee en kan ze nog een tijdje op een prettige manier "mee" .