Mijn eerste bc was als jonge hond vrij onzeker over van alles en nog wat, deed tot zeker anderhalf jaar regelmatig deemoedsplasjes. Zij is uitgegroeid tot een mooie dominante zelfverzekerde hond. Ik heb echter geen idee wat mijn aandeel daarin is geweest.
Mijn tweede bc is erg reactief en snel angstig. Aan die angst heb ik wel het nodige proberen te doen zodat het voor mij behapbaar is en het leven voor haar goed leefbaar. Door dat reactieve reageert ze ook feilloos op mij en kan ik veel met haar totdat de angst de overhand neemt. De angst heb ik er niet uit kunnen "socialiseren" en in retrospectief weet ik ook niet of ik dingen anders of beter met haar aan had kunnen pakken. Ze hangt ook erg aan mij, ik ben haar wereld. Dat had ik wel graag anders gezien.