Een Hondenleven

Kruimel schreef: ↑05 jan 2022, 13:32 Leren alleen blijven. Terwijl ik weet dat dat een punt is bij de IJzen. Samen gaat prima maar als ik 1 van de heren mee neem en de ander niet alleen thuis blijven is dat drama.

Hier hebben wij echt heel hard in gefaald. Wij kunnen Fred niet alleen laten.

Veertje schreef: ↑05 jan 2022, 16:12 Bij Finn ben ik best tevreden. Hij kan alles wat hij moet kunnen en bij andere punten heb ik me gewoon neergelegd dat dat niet wat voor Finn is, zoals loslopen.
Bij Tess had ik wel meer aandacht mogen schenken aan het (ontspannen) aangelijnd lopen. Ze kan netjes naast lopen als het het haar zeg, maar dat is niet ontspannen en dat is voor niemand leuk. Meestal trekt ze gewoon hard. De 5m flex gebruik ik al sinds het begin, maar nog steeds weet ze pas waar die 5m ophoudt als ze in het einde knalt.. Een beetje spanning op de lijn vind ik niet erg, maar soms wil ze zo graag vooruit dat het sleuren wordt. Slaat nergens op natuurlijk.
En het ergste, ik ben nog niet eens bezig er echt wat aan te doen

Zo herkenbaar! Ik ben een tijdje geleden heel hard gevallen doordat Fred graag sleurt en ik een wildrooster op stapte en hij me er opeens overheen trok. Dat was een hele harde val met rontgenfoto's als toetje. Toen heb ik de regels drastisch ingeperkt. In je tuig mag je trekken. Met je halsband om heb je vrije keuze of je links of rechts loopt en met de jachtlijn is het rechts lopen en niet sleuren. Het heeft best een tijdje volhouden van mij geëist maar nu loopt Fred aan de jachtlijn als een droom. Tenzij ik met andere mensen oploop maar dat is vanaf dag 1 al een dingetje.

Wij hebben nooit hoeven letten op bedelen of vreten op straat. Fred had nooit interesse in eten. Ik kon mijn bord met eten op onze lage koffietafel laten staan en hij keek niet op of om.
Nu hij een pijnstiller krijgt heeft hij opeens altijd trek. Hij herkent het geluid van de bezorgbrommer al na twee keer bestellen en staat kwijlend naast de bank te wachten omdat de pizza zo lekker ruikt. En ik zag pas geleden opeens een neus over tafel gaan nadat we gegeten hadden. En dat is allemaal nieuw en moet ik er wat mee Ik moet wel zeggen dat het met trainen een heel stuk makkelijker is nu. Voorheen kon ik hem niet interesseren in worst of kaas als we aan het trainen waren. Nu zit hij opeens heel alert voor me te wachten totdat het eten komt en zeurt als het niet snel genoeg komt. Dan krijg ik een ongeduldige neus in mn vingers geduwd.