Ik wist al wel dat socialiseren niet uitgebreid elke dag andere dingen doen is. Maar sinds het verhaal van Amoz ben ik er echt van overtuigd dat nature bijna belangrijker is dan nurture.Diana schreef: De aard van het beestje speelt daarin denk ik minstens net zo'n grote rol als de socialisatie. Amoz heeft voor zijn zesde levensjaar zeker weten nooit een trein gezien of gehoord, maar met hem kan ik ook probleemloos dat soort dingen doen. Daar heb ik ook nooit op hoeven oefenen, hij heeft gewoon nergens echt moeite mee zolang ik erbij ben; loopt gewoon de trein in en gaat rustig liggen. Met Mila gaat zoiets veel minder soepel, want die vindt die drukte en al die harde geluiden gewoon niet prettig en wordt daar toch enigszins zenuwachtig van, terwijl in Nijmegen het spoor op 30 meter afstand van ons huis lag en we praktisch naast het treinstation woonden en ze dus als jonge hond vanaf een afstandje of vanuit huis heel veel treinen langs heeft horen en zien komen en ook wel wat drukkere plekken gewend was dan Amoz.
Natuurlijk is er wel iets nodig om die nature tot zijn recht te laten komen, maar als de aanleg goed is, moet je al je best doen om het te verpesten.