Een Hondenleven

...en toen waren we een jaar verder.

Afgelopen maand hebben we de beslissing genomen dat Boelie blijft!

Helaas weten we dat zijn tweede operatie niet helemaal geslaagd is (tzt zal ik de foto's hier eens plaatsen) en na een poos buikpijn daarvan te hebben gehad, zorgen en verdriet (plus een beetje forumpauze omdat ik het slecht onder woorden kon brengen), hebben we de knoop doorgehakt, hij is thuis en hij hoort bij ons.
Ja, mijn wensen en verlangens die ik had moesten wat bijgesteld, maar ondertussen heb ik wel de goede hoop opgevat dat hij in ons leven mee kan komen. En dat is toch het belangrijkste.
Het ventje lijkt echt wel pijnvrij en dat is waar we het voor deden!

Ondertussen kan hij al een lange losloopwandeling mee en daar geniet hij enorm van (en ik ook)!
Na een bijna een jaar stilliggen is dat natuurlijk ook feest en nu de frustratiemomenten wegvallen, komt er echt een leukere hond tevoorschijn waar ik nu ook meer en meer verbinding mee voel in plaats van strijd.
Zo bijzonder fijn hoe lief en leuk hij met andere honden is gebleven, na eigenlijk een vrij precair stuk van zijn puppe-/pubertijd nihil contact met soortgenoten te kunnen hebben. Ondanks zijn 17 maanden nu is hij nog heel jong in doen en laten, maar dat mag lekker ingehaald worden en langzamerhand 'trainen' we ook wat meer, dat is van beide kanten nog wat wennen, maar er zit beweging in.

Voor ons is hij geweldig lief, een zachtaardig ventje die heel erg van het leven geniet, niet te serieus is en zich fantastisch aanpast aan andere honden. We kunnen, en willen, hem gewoonweg niet meer missen... dus zie hier, mijn eerste 'fosterfailure'.

Grapp’n ‘n groll’n


Mee op café


Adoptie gevierd met ijs!



Als je toch zo ‘s ochtends wakker word


Mee op tournee, kom je nog ‘es ergens


In de trein, eerste keer; meteen van Groningen naar Zeeland!



Oppassen op de boerderie


Weekje oppassen in Zeeland met zijn grote ‘neef’


Veeeeel knuffelen


Logeren bij ‘opa en oma’, gaat ook super


Loslopen en lange wandelingen; eindelijk!


Mijn twee mannen, die zijn verzòt op elkaar



Meehelpen de boudel te verkopen op de vrijmarkt

Yvette schreef: ↑18 jan 2022, 06:36 Lastig, hij moet er echt even door, op hoeveel weken zit hij nu? Gaat de foto volgende week wat zeggen over hoeveel belasting hij weer mag gaan hebben?
Hopelijk is het een korte fase en kan hij toch binnenkort weer wat blijer zijn met hetgeen hem geboden wordt. Zou wel fijn zijn voor jullie allemaal.

Dat hoopte ik wel, maar ga daar zo even een grotere update overschrijven.
Het was wel een beetje een fase, hij is nu weer een stuk contenter, ook al is er niet heel veel bijgekomen qua belasting.
Dank voor het meeleven!

Hewi schreef: ↑17 jan 2022, 22:07 Aiiiiiii , ja je vermenselijkt een beetje maar dat past ook bij je en siert je zoals ik je met moos heb gezien.

Het is een fase je hebt toen ook gezien dat hij erdoor kwam dus nu komt dat ook wel weer. Misschien ff keer andere wandel plek met andere geuren? Andere speelmat? Gekke dingen aanleren waar je niks aan hebt maar die voor hem een uitdaging kunnen zijn ?


Succes met rontgen ♡♡♡ t komt goed ! Je doet het super

We doen veel verschillende plekken, dat is hij ook wel gewent eigenlijk, dus de ene dag wat langer wandelen, dan andere dag mee in de bakfiets of met busje op pad. Speel/ snuffelmat heeft hij, maar hij is zo weinig voergemotiveerd.
Echt lastig, ook om iets nieuws aan te leren. Pieker mij suf voor het ventie.

Fietskar lenen is lief, maar hij vind het enggg en heb een bakfiets!

Hylos schreef: ↑19 jan 2022, 13:53 Ach joh, wat lastig en zwaar allemaal voor jullie.
Logisch dat ie er zelf ook even "doorheen" zit soms.
Heb je niet een kar of zo waar hij in kan?
Zo 1 die op een kinderwagen lijkt zegmaar.
Dat je hem op rustdagen wel mee op pad kunt nemen.. desnoods naar het tuincentrum.
Doe ik soms wel met Vos in het winkelkarretje. Dan kijkt ze haar de ogen uit.

Sterkte hoor!

Hij gaat al veel mee; karretje, bakfiets, camper... maar dat vind hij ook wel spannend, dus dat kan alleen als we samen gaan.
Ik en vriend dus. Alleen lukt het mij net niet om dat goed en gecontroleerd te laten verlopen.
Ook nog omdat ik het doodeng vind op het moment dat hij wel zou proberen eruit te springen, nagenoeg onmogelijk, maar vertrouw hem net niet voldoende en het zou zo rampzalig uit kunnen pakken

Hewi schreef: ↑17 jan 2022, 20:56 Hoe gaat het nu met boellie?

Lief dat je het vraagt!

Dit is een beetje een lastige fase, hij vind zichzelf alweer heel wat een wil ook graag meer
Maar dat gaat nog net niet. Ik moet hem dus de hele dag een beetje afremmen, waardoor hij best een tikkie gefrustreerd is.
Soms uit zich dat in druk doen, negatief aandacht vragen en net even te hard bijten allemaal.
Ik begrijp dat het bijten een van de weinige uitlaatkleppen voor hem is, maar vervelend is dat wel.

Daarnaast is hij ook af en toe down aan het raken van niet mogen rennen en spelen.
Weet niet of ik het teveel vermenselijk, maar daar lijkt het wel op, helemaal niets meer willen eten.
Zuchtend en fluitend mij aanstaren, maar niet te porren zijn voor een spelletje of snuffelmat met brokjes.
De lekkerste kluiven slingeren rond, maar hij taalt er niet naar.
Na de vorige OK heeft hij ook zo'n fase gehad, ik vind dit echt misschien mentaal nog wel het zwaarste... een hond die het niet naar zijn zin heeft en niet jonge hond mag zijn. Twijfel dan ook zo of ik wel de juiste keuze heb gemaakt voor hem.

Toen zijn we op vakantie gegaan, bijna een maand met de camper op pad en dat trok hem er helemaal door (en ons ook).
Blij, voldaan... andere luchtjes, de hele dag met ons buiten.
Maar dat kan nu gewoon even niet.

Wel probeer ik veel met hem op pad te gaan, dat werkt wel.
En soms komen we hondjes tegen die niet woest met hem zijn en Boelie ook lekker wat kan liggen bekvechten, dan komt er een heel andere aardappel tevoorschijn; het is echt een leukerd!
Dus daar houden we maar aan vast, dat dit moment gaat komen voor hem.

Afgelopen periode stoei ik dus wat met wandelen, de ene keer wat langer/ verder voor de afwisseling en hem mentaal te blijven stimuleren. De volgende dag weer wat meer rust. Maar die dagen vind hij Niet. Meer. Leuk.
Wel nodig, als het toch wat te lang is, klapt zijn geopereerde poot soms wat raar onder het lijf door. Ik vermoed kramp.
Dus vandaar die nodige rustdagen ook.

Op zich zet hij zijn voetje wel vaker neer, dat is positief. Maar zelf verkiest hij nog de poot niet te belasten.
Dus alleen heel kort aangelijnd loopt hij goed.

Volgende week rontgenen dus, ik vind het stikspannend.

Hewi schreef:Spontaan op je pad past beter niet teveel nadenken,

Hahaha [emoji85]

“Hewi” schreef:en gillen rolde is idd vlakbij!

Doe ik!
Alhoewel… de laatste wandeling met jou was heel spannend!
of eigenlijk ook weer niet, want verder dan de auto zijn we niet gekomen [emoji39]

Crutz schreef: ↑05 jan 2022, 20:30
Kiara heeft vanaf 6 maanden tm haast 2 jaar ook maar sporadisch hond hond contact gehad en zeker bijna niet echt spel interactie. En toch is ze super stabiel, lief en open.

Dat is fijn!
Maar ik gok dat Kiara wel een fijnere eerste 4 maanden heeft gehad dan Boelie, de 'achterstand' is wat dat betreft een beetje dubbel op.

Hewi schreef: ↑05 jan 2022, 20:49 Ik denk idd dat boelie op jou pad is gekomen, bij mijzelf zou ik daar weer niet in geloven maar hoe ik jou een beetje ken......ik denk dat jullie elkaar nodig hadden. Maar hey dat denk ik
Kodi kan met alles dus voor goede invloeden.....en niet te ruig gedoe? Gillen.

Ja, het kon twee kanten uit... of een bewuste keuze; maar dan: wanneer ben je er klaar voor, wat voor eentje, hoe en waar vandaan en alle stress om het helemaal 'goed' te doen of spontaan iets op je pad, nou ja, zoiets.

Leuk om een keertje met jou en Kodi af te spreken!
Ben regelmatig in Rolde, da's om de hoek

Mellow schreef: ↑29 dec 2021, 12:41 Dat klinkt allemaal al best positief.
Die opvoeding komt er ook wel, de band tussen jullie is namelijk heel goed dus de rest volgt wel.

Zeker!
En die band die groeit wel, tussen mijn vriend en hem zit het al helemaal snor!

Yvette schreef: ↑02 jan 2022, 23:22 Dat klinkt allemaal niet slecht. Het zou inderdaad fantastisch voor hem zijn als ie zonder pijn door het leven kan straks.
Ik lees tussen de regels door echt nog wel twijfels en argumenten van jouw kant om hem wellicht toch niet zelf te houden, bijna alsof je je hier moet verantwoorden. Misschien lees ik het verkeerd hoor maar ik denk echt dat dat niet nodig is. Het is echt bewonderenswaardig wat je allemaal voor hem doet en al gedaan hebt, ongeacht wat je straks besluit.

Moest even nadenken over wat je schreef, en ik begrijp wat je bedoelt, maar schrijf hier soms gewoon even onzekerheden van mij af denk ik... tenminste, ik voel niet dat ik mij hoef te verantwoorden, in ieder geval niet op dit forum.
Het is meer dat ik een idee had van wat voor hond er na Mozes zou komen en dat is zo'n beetje alles wat Boelie niet is
En ook weer niet... want ik weet heel goed dat niet alles maakbaar is, ook een bewuste keuze niet en in die zin had ik ook wel verwacht dat er gewoon een hondje op mijn pad zou komen die mij nodig had, net als Moos ooit

Zamunda schreef: ↑04 jan 2022, 22:50 Wat een werk allemaal nog, super dat je dat doet. Qua omgang met andere honden vond ik hem in elk geval super met toen nog kleine Murf en van wat ik zo gezien heb ook met de andere honden op de forumwandeling.

Ja, ik vind het ongelofelijk dat een jonge hond die bijna de helft van zijn opgroeifase is weggehouden van andere honden zo lief en open is gebleven. Past zich ook heel goed aan.
Meerderen tegelijk is nog wel spannend hoor! Maar daar kunnen we mee oefenen.
Het is natuurlijk ook zo dat hij nog nauwelijks slechte ervaringen heeft opgedaan, omdat ik de weinige contacten heel selectief heb uitgekozen, in die zin heeft dat ook iets moois gebracht.

Net voor Kerst weer onderzocht door de orthopeed en die was voorzichtig enthousiast.
Het herstel gaat iets vlotter en hij probeert al best vaak te stappen.
Ook geeft hij goed gevoel in de poot aan, piep piep piep, dus de zenuwen geven weer mooi informatie door.

Hij heeft ook even rectaal gevoelt naar de binnenkant toe en voelde al duidelijk nieuw aangemaakt kraakbeen bij de doorgezaagde gedeeltes, dus dat gaat mooi, maar nog wel voorzichtig aan dus totdat het bot sterk genoeg is.
(Boelie vond dit gedeelte duidelijk wat minder, maar vooruit, hij heeft het met veel gepiep doorstaan )

Verder gaat de spieropbouw in de eerder geopereerde poot mooi door, die heeft nu ook een extra taak natuurlijk, en de spieropbouw aan de voorkant van de nieuw geopereerde poot gaat gaat, maar de achterkant blijft achter.

De aquatraining doen we niet meer, het levert momenteel niets dan verzet op en de wandelingen gaan wel mooi.
Boelie en ik hebben een punt bereikt waarop hij precies de juiste mate trekt aan de lijn en ik vertraag waardoor hij de poot telkens netjes bijzet en hij minder 'afraffelt', dit lijkt goed te werken, dus zo gaan we door!

Verder raakt hij weer enorm overbouwt aan de voorkant, want daar doet hij nu weer het meeste mee, incluis handstand plassen en inmiddels zo weer een treetje op of af en sinds gister slapen we niet meer op de grond
omdat het bed op of af goed en superbeheerst gaat, maar wel veel op de voorhand dus.
Gelukkig geen vocht in de schouders of ellebogen, dat was de vorige keer wel wat overbelast geraakt, maar ik had wel wat verdikkingen in de lymfeknopen onder de oksel gevoelt en dat heeft de dokter nog even nagekeken, maar gebeurt wel vaker na een heftige tijd voor het lichaam volgens hem. Plus hij heeft best gevoelig op alles gereageerd qua medicatie.

Deze heup steekt voor mijn idee wel nog wat uit, maar dat schijnt ook nog strakker in de loop der tijd te gaan zitten.
Ik hoop dat er later nog eens een mooi modelletje tevoorschijn komt, maar we gaan het zien, daar zal best een poos overheen gaan.

Derde week januari gaan we terug om beide kanten weer te rontgenen om te zien of alles goed zit.
Ben benieuwd met soms kriebels ook... dit is wat we hebben kunnen doen voor hem en hoop zo dat het voldoende blijkt voor een pijnvrij leven!

En ja... dan komt er nog een ander pak aan, soms vind ik het wel spannend... krijg ik hem nog een beetje fijn in de lijn met hoe ik een opvoeding voor ogen had. Na een half jaar weinig tot niets en een ook al niet optimale eerste vier maanden.
Niet loslopen aan kunnen leren in de puppytijd of hoe met andere honden om te gaan, het is allemaal met behoud en vaak van een afstandje gegaan, alleen thuis blijven zal ook weer vanaf nul moeten beginnen (en dat is wel een dingetje bij hem geworden),
en ja, hij is nog jong en we zullen ongetwijfeld best een heel eind komen, maar heb er toch wel eens buikpijn van, ook al gaan andere dingen dan weer heel knap en binnen is het een dikke lieverd.
Had fijn geweest als hij voergemotiveerder was, want dat geeft nu ook nog eens een extra uitdaging.
Gelukkig heeft hij echt wel een zacht karakter en hebben we geprobeerd een mooie basis te leggen, met alle kerstdrukte bij familie en daar ook logeren heeft hij het echt knap gedaan, trots op het ventje!

Nou ja, het houd je bezig, zeg maar...

Yvette schreef: ↑15 dec 2021, 21:22

Moeilijk, je hebt geen keuze, ik kan me voorstellen dat het veel energie kost. Volhouden hoor, het komt weer goed

Het gaat ook goed komen!
Bijna een maandje verder nu en ik zie echt al vooruitgang, de bekkenondersteuning mocht sinds vorige week in de wilgen
en hij stapt af en toe al mooi mee!
Toch echt iets sneller als bij de andere heup het geval was.
Al gaat hij, als hij zelf mag kiezen, het liefst als driepoot verder
Laat hem expres vaak langs een heggetje lopen waar hij graag tegenaan piest met zijn 'goede kant' zodat hij op zijn geopereerde
poot moet gaan staan zonder daar echt bij na te denken, in de hoop dat hij erop gaat vertrouwen dat het echt al wel kan...
Wat doet die ezel?
Hij piest gewoon in een handstand, de acrobaat

Zamunda schreef: ↑16 dec 2021, 22:29 Wat een moeilijk, lang traject zeg! En dan zie ik dat lieve koppie in de aquatrainer en ben ik blij dat je dat met hem aan durfde te gaan

Dank je, wij uiteindelijk ook hoor!
Niks doen is geen optie en als je de beslissing maakt er voor te gaan, dan ook maar volle bak ook.

Maar dat lieve koppie in de aquatrainer wilde voor geen meter stappen in dat ding. Pfff.
Er liep een ander DA mee, had ik niet zoveel aan.
Morgen zien we de orthopeed weer, even goed de boel bekijken en een plan maken.

We gaan wat familiebezoeken doen met Kerst, dat zal hem ook wel lekker moe maken en ook wel weer een beetje oppassen,
want thuis gaat het nu allemaal goed en gemakkelijk... maar met een ander hondje, groot huis, kleine kinderen geeft dat de kerel extra drukte om eens gek te gaan doen en dat moet nog maar even niet.

Crutz schreef: ↑10 dec 2021, 23:31 Heb je geen advies over passive range of motion of andere kleine thuis oefeningen info massage meegekregen waardoor hij de poot eerder/beter durft te gebruiken?

Jammer dat er verzet is in de aquatrainer. Dan voegt het inderdaad weinig toe.
De DPO/THP die hier revalideert hebben we zonder aquatrainer ook heel goed op weg gekregen

Ja, ik ga het nog 1 keer proberen en word het niks, dan ga ik uitkijken naar een fysio.
Vind het hier echter wel fijn dat iedere therapie de orthopeed, die hem dus heeft geopereerd, meekijkt;
dat is een goede bevestiging van wel of niet progressie in waar je mee bezig bent.

ranetje schreef: ↑11 dec 2021, 22:13 Ik heb Ita indertijd in de aquatrainer gemotiveerd gekregen met heel wat snoepjes en een tijdje ook nog met een lekkere likkepot.
Hoe motiveer jij Boel

Woordelijk en met zijn koppie in mijn handen kletsen.
Hij is nul voergemotiveerd, in niks (en met niks ).

Ondertussen zijn de wandelingen wat frustrerend aan het raken, hij wil meer dan mag en lastig te sturen daarin momenteel.
Ik loop natuurlijk met beide handen vol, lijn en bekkenondersteuning, maar goed... het is even uitzitten, al kost mij dit bergen energie het rotjoch
Maar dat hij dit keer wel iets wil is op zich vooruitgang, ook al is het niet wat ik wil... puber

Zamunda schreef: ↑10 dec 2021, 23:22 Ik wilde net naar de aquatherapie vragen, maar daar gaan jullie dus mee starten. Dat zal hem uiteindelijk wel over de streep zetten om die poot ook weer te gaan gebruiken. Het is wel echt even heftig zo voor hem en jullie, duimen dat het verdere herstel voorspoedig(er) mag gaan.

Ik hoop het echt!
Want de laatste keer bij aquatherapie was zijn verzet zo groot, dat hij er echt niet beter van ging lopen of bewegen.
Maar de eerste 2,3 keer hadden wel resultaat. Dus we gaan het gewoon zien. Met frisse tegenzin

Heleboelie schreef: ↑10 dec 2021, 23:22


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Vandaag controle door de orthopeed die hem ook geopereerd heeft.
Het ziet er goed uit qua genezing, het ventje doet er alleen lang over om te geloven dat hij zijn poot echt kan gebruiken,
maar dat is niet echt iets om te forceren en ik weet nu dat dat vanzelf wel gaat komen.
Hij heeft nu zoiets, hmm... die poot doet het niet meer; ik ga op drie poten verder! Okee, doei!

We mogen iets meer gaan bewegen en bij het wandelen komt een minuutje per dag.
Dat gaat nog wel met ondersteuning, maar hopelijk is dat nog maar een weekje het geval.
Ook de metacam mag met een kilo per dag afgebouwd, dat gaat Boel wel jammer vinden, want het vind het spul erg lekker!
haha, ik hoef niet met een hondenkoekje aan te komen zetten, dat word uitgetuft, maar het spuitje metacam gaat hij keurig voor zitten smakken!

Nog evengoed te foto's bekeken en de eerste kant ziet er zo goed uit!
Deze kant heeft nog een beetje speling, maar dat moet nu goed gaan zetten en word net zo mooi, aldus orthopeed.
Er zit ook nog wel wat vochtophoping op het gewricht/ onder het litteken, ik kan het voelen 'klikken' als ik erover wrijf,
maar ook dat zal rustig aan wegtrekken.

Dat betekend dus; volgende week weer met aquatherapie beginnen!
Ben benieuwd, de laatste keren was er veel weerstand vanuit hem, eens kijken of hij het weer wil oppakken.

AB is afgerond en de pijnstilling is vanaf vandaag eigenlijk ook klaar.
Ik heb voor nood natuurlijk nog een en ander liggen, maar hij krijgt nog metacam en dat gaan we weer heel langzaam afbouwen.

Het is wel een gevoelig ventje hoor;
-kan niet tegen amoxicilline
-kan niet tegen bepaald hechtdraad (van de vorige OK 'zweert' het nog steeds naar buiten)
-zijn huid is stuk gegaan onder de fentanylpleister
-reageerde heel slecht op ketamine
Nou hopen dat zulks een fikse tijd niet meer nodig gaat zijn

Zoetjes aan word hij weer meer en meer zichzelf... dat is fijn te merken!
Zijn pootje wil hij nog niet belasten, maar de vorige keer duurde dat ook ruim drie weken, dus buiten maar bunnyhoppen.
Hij wil in ieder geval wel vooruit

Zamunda schreef: ↑03 dec 2021, 11:26 Ach de vent. Dat hij verdorie maar snel minder pijn mag hebben!

Yvette schreef: ↑04 dec 2021, 08:15 Dat klinkt voorzichtig wat positiever, hoe gaat het nu, twee dagen later?

Mellow schreef: ↑04 dec 2021, 10:16 Ben ook heel benieuwd.
Hoop op positief

Heb het idee dat de pijn minder aan het worden is, hij is ook iedere dag iets monterder.
Vandaag zat de fenta 3 dagen en vanmorgen dacht ik nog, even aankijken als ik 'em niet vervang en eventueel tramal bij geef indien nodig, maar bij het uitlaten werd er toch 3 keer een gil geslaakt, dus heb net gewoon weer geplakt.
Geen onnodige pijn voor ventje.
Vorige keer was ik nu al ruim aan het afbouwen, maar er zit toch ook nog een beste zwelling onder de snee, dus die druk zal best last geven.
Verder ziet het litteken zowel binnen als buiten er dit keer beter uit, al helemaal dicht en rustig; geen wondvocht.

Hij is graag buiten en wil een stuk verder wandelen als dat mag van mij.
En, als de ezel die hij is, laat 'ie zich gewoon op de grond vallen als ik begin terug naar huis aan te sturen
Knuppeltje.

Boel gedraagt zich hartstikke zoet in huis en het frustratiebijten wat hij de eerste keer zo erg had, is nu nauwelijk het geval.
Maar 6 maand of bijna een jaar scheelt ook heel veel natuurlijk.

Hewi schreef: ↑02 dec 2021, 20:55 Boelie arm jochie, t komt goed ! Fijn dat de pleister iets helpen. Ons donna deed altijd een moord voor levercake, te ranzig om te maken maar dat at ze en macaroni.

Sterkte met het mannetje enne....hoezo laten gaan.....iedereen weet dat hij bij jou hoort. Punt.

Doe mij dat recept dan eens!
Haha.. ja, we begrijpen elkaar niet altijd nog, maar ondertussen 'hoort' hij er al wel bij hoor!
Het enige is dat ik hoop dat hij genoeg hersteld om 'mee te kunnen komen' in ons leven, dat gun ik hem en ons.
Maar we hebben voorlopig alle tijd om te herstellen.

Soms kan ik gewoon al dromen dat hij van het voorjaar over het strand achter de meeuwen aanrent op een waddeneiland.
Nog even doorbijten tot die tijd!

ranetje schreef: ↑01 dec 2021, 18:40 Jammer dat het weer wat moeizaam lijkt te gaan, net als de vorige keer.
Hopelijk gaat hij toch eten en wordt de pijn snel minder.
Ik heb alleen ervaring met tramadol bij de hond.
Daar was ze 's nachts wat onrustig van.
Of het veel effect had, daar twijfelde ik ook wat aan.

Ja, hij krijgt ook wat onrust in de avond/ nacht... zowel van de Tramal als van de Fenta.
Precies als ik zo ongeveer de pijp leeg heb, natuurlijk
Maar heb wel het idee dat de pijn minder word.

Mizzsylver schreef: ↑01 dec 2021, 15:09 Geef je hem iets van zalmolie ofzo bij? Van die durogesic pleisters krijgen ze nogal eens obstipatie. Hopelijk houdt het de pijn onder controle en voelt hij zich wat lekkerder

Bij voorbaat al geprobeerd, narcose geeft ook vaak wat opstopping en poepen is lastiger met slechte heup, plus minder beweging...
maar hij vind het te smerig
Gelukkig eet hij zijn AB wel in een dikke dot roomboter, hopen dat dat ook goed glijd
Tot nu toe gaat het poepen goed! Wel wat harder, maar nog geen dag overgeslagen...

Crutz schreef: ↑01 dec 2021, 18:57 Fentanyl pleisters kreeg de klant hier met DPO/THP standaard vanuit de specialist mee. Waren ook door de specialist geplakt. Gewoon in de buurt van de wond waar toch al geschoren was. Werkte prima

Goed te horen dat het vaker bij honden word geplakt!
Dat time released is natuurlijk best een voordeel.
Deze DA raadde aan een plekje te kiezen waar hij zelf echt niet bij kon, vandaar dat ik de schouder heb gepakt.
Wij zaten al lekker warm en rustig in de auto te wachten ipv de praktijk en wilde het hem niet meer aandoen, als dat gesjouw weer naar binnen, vandaar dus lekker rustig thuis zelf geschoren en geplakt.

Hij heeft nu dan wel een pluk uit z'n schouder, hele kaal bil, een halve kale bil en op ieder voorpootje een hap eruit,
had 'em beter Patches kunnen noemen. Dat word een wintertruitje aan

Vannacht is Boel een paar keer tegen mij aangekropen in bed, dat doet 'ie als een half jaar niet meer, maar hij zocht duidelijk wat steun... of was stoned, kan ook
Wel geeft hij duidelijk minder pijn aan!
En vanmorgen wilde hij wel alle dikke sneeuwvlokken van het gras likken, haha, blijft natuurlijk gewoon een lekkere jonge kerel!

Gister weer controle door de dierenarts, zou eigenlijk de orthopeed die geopereerd heeft moeten zijn, maar die was ziek.
Het is jammer dat hij zijn poot nog niet wil gebruiken, maar dat gebeurt soms... (en zo ging het vorige keer ook)
dat hoeft dus niks te betekenen, hoogstens dat de revalidatie weer wat langer duurt.

Wel geeft hij meer pijn aan dan de vorige keer en de Tramadol (tralieve) krijg ik er slecht in bij hem, bovendien zorgt het er alweer voor dat hij stopt met eten.
Omdat we allebei niet willen dat het eten iets traumatisch gaat worden, besloten om een fentanylpleister te gaan plakken.
Gewoon bij de mensenapotheek vandaan (mochten we niet zelf afhalen, maar moest de DA doen en omdat we een goede 120 km moeten rijden voor de kliniek, was dat een best tijdje wachten).

Dus thuis een plekje kaal geschoren op zijn schouder; hopelijk blijft de pleister drie dagen zitten en heeft hij minder pijnklachten!
Vanmorgen nog niet gegeten, behalve een dikke dot roomboter waar zijn AB in zat, dus daar kan ik nog niet echt iets van zeggen.
Van een opiaat kan je eetlust sowieso beroerd zijn natuurlijk.

Ik weet dat voor mensen fentanyl best een beetje trippy kan zijn, iemand hier ervaring bij hun hond?

K@ren schreef: ↑30 nov 2021, 21:22 Wat heftig, twee van die flinke operaties. Gelukkig is het achter de rug. Ik hoop mee dat hij goed herstelt.
Hij heeft zo'n lieve blik in zij ogen. Pech dat hij zulke slechte heupen heeft, maar wat een geluk dat hij bij jullie terecht is gekomen. Ik zou hem ook niet meer laten gaan!

Ja, hij heeft een zachte blik... en ik weet niet of we hem nog kunnen laten gaan

Mizzsylver schreef: ↑30 nov 2021, 10:10

Heleboelie schreef: ↑29 nov 2021, 20:35
Dat scheelt zeker!
Al was de zomer makkelijker... even een minuutje stappen, plassen, pauze houden in het gras, weer paar stapjes...
Nu is het donker! koud! nat! modder!
en dus ook intenser om hem voldaan de dag door te krijgen, met nog minder te bekijken en te snuffelen.

Je kunt buiten ook naar binnen halen, schep en emmer mee en wat te ruiken halen. Beetje bosgrond, berg bladeren, dat in een wasmachine lekbak ofzo en dan kan je snuffelen naar hartelust.

Ik woon daar nu helaas tikkie te klein voor, maar we zitten wel vaak buiten op de bank (onder een afdakje), nu dan met een berg dekens en kruiken, wat te snuffen en langslopends te bekijken.

Lief dat je meedenkt!

Yvette schreef: ↑27 nov 2021, 22:11 Wat zijn jullie lief voor hem Fijn dat de eerste controle goed was, hopelijk blijft de wond aan de onderkant ook rustig.

Dat stelt wel een klein beetje gerust he, ik had dat met Freek zijn knie ook, met de tweede was ik veel geruster dat het goed zou komen. Het ging precies hetzelfde, op dag 3 was zijn teen precies op de grond gezakt en na een week steunde hij er ook weer op. Ben benieuwd hoe het met deze operatie zal gaan, of jij ook hetzelfde patroon zal zien als met zijn eerste operatie.

Tot nu toe gaat het wel in grote lijnen hetzelfde, dus ik ben er ook wat geruster onder.
En inderdaad na die eerste week kan ik het pas echt zeggen.
Heb alleen het idee dat hij dit keer wel meer pijn aangeeft, of het anders uit... dat kan ook,
morgen controle bij de orthopeed, dan horen we vast weer meer!

Zamunda schreef: ↑28 nov 2021, 08:59
Wat een lieve vriend!

Een hele lieve!
Zelf de opbrengst van zijn nieuwe nummer (een kersthit ) doneert hij aan de operatie...

Sekreetje schreef: ↑27 nov 2021, 21:27
Fijn dat je nu een beetje kunt vergelijken met de vorige keer en weet wat je kunt verwachten. Hopelijk hersteld hij snel en zonder problemen en kan dan weer de jonge hond uithangen.

Dat scheelt zeker!
Al was de zomer makkelijker... even een minuutje stappen, plassen, pauze houden in het gras, weer paar stapjes...
Nu is het donker! koud! nat! modder!
en dus ook intenser om hem voldaan de dag door te krijgen, met nog minder te bekijken en te snuffelen.

Veertje schreef: ↑26 nov 2021, 14:18 Ik lag wat achter en lees het hele verhaal nu pas. Wat heeft hij geboft met jullie. Hopelijk gaat het herstel voorspoedig
Lees dat het ook een straydogshond is, dat zijn de leukste weet ik

Het zijn zeker hele leukerds

hakunamatata schreef:Hoe gaat het vandaag?

Vanmorgen op wondcontrole geweest!

Ziet er goed uit, de buitenkant heeft ook echt een kleinere snede ivm de vorige operatie.
De binnenkant is wat roder en moeten we goed opletten… is ook echt zo’n rotplek voor smetten, de doek moet erlangs heen voor het ondersteunen en z’n puberpuspiem helpt natuurlijk ook niet [emoji85]

Na een rusteloze eerste nacht met veel hijgen en pijn (en bewondering voor mijn vriend die tot 4 uur ‘s nachts met kruiken en dekens met hem buiten heeft gezeten omdat hij binnen maar niet wilde gaan liggen) hebben we afgelopen nacht allemaal voldoende geslapen! [emoji99]

Er is al diverse keren buiten geplast en ik hoopte vandaag op een hoopje poep… en die kregen we ook; in de behandelkamer van de dierenarts. [emoji51]
Nou ja, de boel draait weer… [emoji16]

Zijn pootje belast hij nog niet, maar de vorige operatie begon hij ook pas laat met belasten, fijn dat ik dat vergelijk nu heb… want anders dacht ik dat het nooit meer goed zou komen, zo die eerste dagen.

Eten en drinken gaat veel beter nu.
Blij om (pillen erin krijgen valt wel wat tegen, maar we trekken alle truckjes uit de kast)!

Zinodo schreef:Agoss, jouw lieve vrolijke jongen, zie hem liggen dan

Hopelijk een rustige avond!

Dat viel even tegen [emoji85]
Geen van drieën slaap gehad vannacht, hij was zò onrustig en over z’n toeren.

Nu brakken we wat uit buiten op de bank onder een dik plaid, buiten gaat het gek genoeg beter dan binnen.

Het was niet alsof ik energie over had, zo net na mijn keronings… pfff… maar kereltje kan dr ook niks an doen [emoji847]

Yvette schreef:Gossie, kijk hem, arme stakker. Fijn dat het gelukt is, nu op naar een goede revalidatie

Wel sneu dat ie zo reageert op de Amoxicilline, was dat vorige keer niet? Dat is echt een rotbijwerking, ik en mijn kinderen zijn er ook allergisch voor, niet echt ernstig maar het is net zoiets waar je echt niet op zit te wachten als je je toch al niet lekker voelt. Hopelijk is ie daar snel vanaf.
Geef hem maar een dikke knuffel

Hij was dr inderdaad sneu van…
(en ik schrok mij rot [emoji33])

Vorige keer geen reactie, gekkigheid
heb ‘em dubbel geknuffeld!

Mizzsylver schreef:Fijn dat alles goed is gegaan! nu lekker naar huis en herstellen.
Bescheiden incisie, mooi gedaan. Heb je de ro-foto digitaal? Ben wel benieuwd hoe het eruit ziet na de vorige operatie.

Die zouden ze mij digitaal toesturen, maar nog niet gezien.
Vind dat ook altijd fijn om op mijn gemak nog eens te bestuderen!

Nou moeten we morgen weer heen voor wondcontrole, dus dan vraag ik het meteen.

Zamunda schreef:Ach zie hem toch liggen met z'n verse wond waaronder weer heel wat gezaagd en gemanipuleerd is. Sterkte voor de knul.

Nou… en aan de binnenkant dus nog zo’n snee, hè…

Hij heeft al dapper staan plassen vanmorgen!
De knapzak.