Een Hondenleven

Ik heb zelf alleen maar buitenlandse (asiel)honden gehad en ben ook zo nu en dan opvanggezin.
Zoals hierboven ook al staat; geen een is hetzelfde.
Toch zijn er wat algehele zaken vaak gelijk.
Lekker de rust laten nemen, zo'n reis is heel vermoeiend, en de eerste tijd gewoon meedraaien in het (eigen) huishouden.
Als het lukt ook gewone zaken aan blijven houden, zoals naar de wc lopen of eens even kort stofzuigen
(in het begin willen ze je nog eens overal blijven achtervolgen, dat gaat vanzelf weer over, lekker laten doen).

Verder niet van teveel dingen een punt maken en bouwen aan jullie band. Als hij contact met jou nog spannend vind, dring het niet op, wees zelf lekker neutraal en laat de contactmomenten vanuit de hond zelf komen.
Neem hem lekker mee naast (of in) je bed de eerste tijd, hij moet leren vertrouwen dat jij hem niet in de steek laat en asielhonden zijn vaak niet gewent moederziel alleen opeens ergens in een donkere huiskamer te zijn 's nachts.
Aan de andere kant mag je hem best laten zien wat je wilt; als een hond alles zelf moet bedenken geeft dat ook stress, dus mag hij later niet op de bank, dan nu ook niet. Gewoon duidelijk, maar geen straf of harde correcties.

Wandelen of naar buiten kunnen is zooo verschillend per geval, moeilijk om iets over te zeggen.
Wil je wel meegeven dat je al gauw teveel wilt of te snel gaat, zelfs bij hondjes die het in het begin allemaal aan lijken te kunnen.
Vaak is in alles meegaan voor een hond die overdonderd is en wiens leven op de kop staat een natuurlijke reactie, maar eenmaal gewent, gesetteld en uitgepakt kan dat een enorme blowback geven.
Wees eerst maar eens zijn baken, ontspan en geniet!