Dat zou heel goed kunnen. Ik loop daar idd ook wel. Ik herinner me niet iemand met een Husky maar zal er naar gaan uitkijken.
Er zijn 2 resultaten gevonden
Terug naar “Wat is de grens met andere roedels/honden”
- 13 mar 2022, 19:01
- Forum: Gedrag & Opvoeding
- Onderwerp: Wat is de grens met andere roedels/honden
- Reacties: 49
- Weergaves: 2755
- 13 mar 2022, 12:21
- Forum: Gedrag & Opvoeding
- Onderwerp: Wat is de grens met andere roedels/honden
- Reacties: 49
- Weergaves: 2755
Re: Wat is de grens met andere roedels/honden
Ik ben er in de loop der jaren minder spastisch in geworden. Was ook heel erg van 'niet met onbekende honden kennismaken' maar hier in Den Haag kun je dan beter over de daken gaan lopen want er is geen mens die daar rekening mee houdt.
Ik heb tegenwoordig ook een trio (beauceronteven van 13, 7 en 2) dat met de meeste hond-hond contacten prima uit de voeten kan. Toch stuur ik wel degelijk. Als het even kan, geef ik mijn eigen honden maar ook de tegemoetkomende honden ruimte om de keuze te maken
'wel of geen contact'. Ik sla een parallel pad in, steek een grasveld over of maak een ruime bocht. Ze voorkom ik door mensen gedwongen te rechtstreekse ontmoetingen. En geregeld kiezen of mijn honden of de andere honden om geen contact te maken, da's prima.
Huette, de oudste, is kalm en heeft nooit problemen. Ook bange honden zijn dat zelden of nooit voor haar. En agressie tonen honden ook nooit naar haar, ze is heel handig, zelf niet bang maar ook geenszins opdringerig.
Jiroux staat op haar strepen, stelt prijs op beleefd contact maken en heeft een pesthekel aan castraten, met name Doodles. Ik neem haar even bij haar halsband als we die tegenkomen. Ook roep ik haar wel eens weg bij een hond als ik zie dat de spanning oploopt bij haar en/of de ander.
Pilar is in potentie ook erg handig maar nog jong en kan vooral op onzeker, wiebelig gedrag van een hond reageren met een borstel en een harde blaf richting de wiebelaar. Als ik dat van te voren inschat, dat het een onzekere hond is, dan leid ik haar af en lukte dat niet, dan is doorlopen voldoende om haar mee te laten gaan. Pilar speelde onder het jaar ontzettend veel maar ze is nu ruim 2 en dat is over. Een heel enkele keer nog maar da's dan altijd een ongecastreerde reu.
Lukt een bocht niet, dan loop ik soms terug en om of als ik denk dat het wel zal gaan, dan houd ik meestal Jiroux even aan haar halsband om te voorkomen dat een hond zich ineens geconfronteerd ziet met drie grote zwarte honden om zich heen. Pilar is dan de eerste, Huette nummer 2 en Jiroux mag dan als derde even snuffelen als ze dat wil.
Ik zou geen moeite hebben met die twee van jou maar moet wel in de gaten houden, dat het met name Pilar en Jiroux niet te zeer opwindt, snelle racehondjes daar kun je lekker achteraan jakkeren. Als de opwinding te hoog oploopt, kan er best een tandje in een velletje haken en dat wil ik niet. Ik zie dat gauw genoeg en kan ze op tijd terugkrijgen. Als jij dan ook voorkomt dat de jouwe opnieuw gaan lopen uitdagen, dan zou ik dat op prijs stellen. Het hoeft niet, het lukt me ook zonder wel om ze bij me te houden maar ik zou het wel appreciëren. Ik zie dat als een gedeelde verantwoordelijkheid en begrip voor honden, de mijne en de jouwe, en hun eigenheid.
Ik heb tegenwoordig ook een trio (beauceronteven van 13, 7 en 2) dat met de meeste hond-hond contacten prima uit de voeten kan. Toch stuur ik wel degelijk. Als het even kan, geef ik mijn eigen honden maar ook de tegemoetkomende honden ruimte om de keuze te maken
'wel of geen contact'. Ik sla een parallel pad in, steek een grasveld over of maak een ruime bocht. Ze voorkom ik door mensen gedwongen te rechtstreekse ontmoetingen. En geregeld kiezen of mijn honden of de andere honden om geen contact te maken, da's prima.
Huette, de oudste, is kalm en heeft nooit problemen. Ook bange honden zijn dat zelden of nooit voor haar. En agressie tonen honden ook nooit naar haar, ze is heel handig, zelf niet bang maar ook geenszins opdringerig.
Jiroux staat op haar strepen, stelt prijs op beleefd contact maken en heeft een pesthekel aan castraten, met name Doodles. Ik neem haar even bij haar halsband als we die tegenkomen. Ook roep ik haar wel eens weg bij een hond als ik zie dat de spanning oploopt bij haar en/of de ander.
Pilar is in potentie ook erg handig maar nog jong en kan vooral op onzeker, wiebelig gedrag van een hond reageren met een borstel en een harde blaf richting de wiebelaar. Als ik dat van te voren inschat, dat het een onzekere hond is, dan leid ik haar af en lukte dat niet, dan is doorlopen voldoende om haar mee te laten gaan. Pilar speelde onder het jaar ontzettend veel maar ze is nu ruim 2 en dat is over. Een heel enkele keer nog maar da's dan altijd een ongecastreerde reu.
Lukt een bocht niet, dan loop ik soms terug en om of als ik denk dat het wel zal gaan, dan houd ik meestal Jiroux even aan haar halsband om te voorkomen dat een hond zich ineens geconfronteerd ziet met drie grote zwarte honden om zich heen. Pilar is dan de eerste, Huette nummer 2 en Jiroux mag dan als derde even snuffelen als ze dat wil.
Ik zou geen moeite hebben met die twee van jou maar moet wel in de gaten houden, dat het met name Pilar en Jiroux niet te zeer opwindt, snelle racehondjes daar kun je lekker achteraan jakkeren. Als de opwinding te hoog oploopt, kan er best een tandje in een velletje haken en dat wil ik niet. Ik zie dat gauw genoeg en kan ze op tijd terugkrijgen. Als jij dan ook voorkomt dat de jouwe opnieuw gaan lopen uitdagen, dan zou ik dat op prijs stellen. Het hoeft niet, het lukt me ook zonder wel om ze bij me te houden maar ik zou het wel appreciëren. Ik zie dat als een gedeelde verantwoordelijkheid en begrip voor honden, de mijne en de jouwe, en hun eigenheid.