Een Hondenleven

Mijn honden weten trouwens altijd precies wat het betekent als ik zucht of mijn keel schraap.
Dan moet je vooral niet doorgaan met wat je aan het doen bent.

Werkt bij al mijn honden prima.

Kun je ze natuurlijk ook naar de mand sturen maar dat vind ik toch iets anders. Ik wil niet alles positief moeten aanvliegen. Dat is misschien iets duidelijker maar het is ook minder vrij.
Als ik mijn honden koest gezegd heb mogen ze gerust nog even gaan drinken of uit het raam kijken. Maar ze mogen dan niet meer de aandacht proberen te krijgen.
Als ik ze af leg op de plaats kunnen ze daar veel minder mee.

Mensen die hun aanpak aanbieden met zichzelf als merknaam verzanden altijd zo in van die heilige huisjes.
Dat is de belangrijkste reden dat ik eigenlijk nooit interesse heb in de Gausen, Rugaasen en Belonnen van deze wereld.

Als je snapt hoe een hond opvoeden werkt snap je eerst dat het voor de eigenaar, de hond en de situatie moet werken en als het daarbij belangrijk ks dat de hond iets niet doet dan zal hij moeten leren om iets te laten. Dus niet met een verkapte ja die eigenlijk een nee is maar gewoon een nee. Al is het maar omdat de omgeving moet zien dat je je hond aanstuurt.

Als je dat allemaal niet doet omdat mevrouw de goeroe heeft gezegd dat je geen nee mag zeggen dan win je minder dan je denkt.

Ik ben het op zich prima eens met het verhaal dat gewenst gedrag aanleren beter werkt dan verbieden maar je kunt nu eenmaal niet altijd kiezen.
Dus zo'n kunstje van "I never say no/don't" is leuk voor mensen die boekjes en filmpjes willen verkopen maar in het dagelijks leven heb je er erg weinig aan. Ik zou er mijn geld niet aan uitgeven. Ga maar gewoon op cursus.

Zelfbeheersing vind ik lastig. Uiteindelijk is het meestal gewoon wat de baas niet toestaat en daar ben ik bewust heel duidelijk in.

Mijn honden zijn altijd best wel gevoelige types die ook wel regels nodig hebben over wat er niet mag. En ze gaan mee naar een gedeeld kantoor dus daar moet het ook perfect want twee honden mee mogen nemen is een grote gunst dus daar ben ik voorzichtig mee. Maar het lukt niet altijd.

Echo heeft pas de etui van een stagiaire kapot gemaakt. Echt helemaal naar de tering. Pennen kapot, alles.
Dat kan echt niet. Ook al kon iedereen er om lachen en krijgt hij zijn geodriehoek vergoed.

Als ik er zelf niet bij ben hebben ze gewoon geen regels meer, schijnt. Mira vreet ook nog steeds uit de fruitschaal. Ze mag heus wel een stukje appel maar even vragen kan toch ook?

En toch zijn mijn honden best bekakt. Die doen niet zomaar iets. Ook wel omdat het teven zijn. Dat vind ik er nou net zo fijn aan.