Ondoenbaar. Van die kant.
Ik heb het gelukkig niet aan de hand maar ik heb natuurlijk wel oude/zieke honden gehad en ik hou me hier aan:
1. Het hoort zo. Je wist van tevoren dat je die hond weer een keer ergens in moet leveren. Dat is altijd zo. Even flink zijn maar we vragen het ons niet af of je het mentaal aan kunt. Toch?
Jij bent de baas. De eigenaar. Jij bepaalt al zijn hele leven wat hij verdient en wat hij moet hebben.
Als je nu ineens andere mensen gaat vragen wat je moet doen ben je uit aan het stellen. Dat weet je zelf alleen maar. Wat moet ik daar over doen?
Jij moet kiezen en alles is goed. Mensen op internet weten niet wat jij moet doen. Dat is niet hoe internet werkt.
2. Als je een goed eind voor hem wil maak je een goed eind. Kwestie van vrij nemen en samen op de bank stukjes frikandel eten. Even plechtig de riedeltjes van zijn leven doornemen. Nog een keertje aanlijnen bij de kapstok en samen een rondje doen.
En dan exact anderhalf uur na je pillen naar het park om even te kijken of het niet te wild op het veld is. Dat is het natuurlijk altijd voor zo'n invalide figuur dus dan maar weer naar huis.
En nooit meer meer dan dat. De regenachtige winterweken zijn de tijd die je wint, hoor.
Zomer gaat het niet meer worden.
3. Over drie olympische spelen ben jij ook dood. Het maakt allemaal geen ruk uit.
Niet rekken maar genieten van de tijd die je hebt. Voor jezelf.
Dingen die niet bij je willen horen moet je loslaten.
Daar is niets mis mee. Maar op een leuke manier loslaten is beter. Nog even een knuffel van een week. Maar dan is het tijd.
Die hond heeft er helemaal niet om gevraagd om een schim van zichzelf te worden. Zo leuk is dat allemaal niet.
Draai er een strik om en gaan. Vooruit meid.