Een Hondenleven

Yvette schreef: ↑11 apr 2022, 22:23

** Angela ** schreef: ↑10 apr 2022, 18:46 Wat fijn dat hij weer veilig thuis is
Lekker verwennen hoor , arme beestje moet ook doodsangsten hebben uitgestaan denk

Dat denk ik ook, hij reageerde ook pas na een seconde of tien toen Arno hem al in zijn armen had. Arm klein manneke

Ik twijfel er niet aan of mijn honden van me houden maar wel op hun eigen manier maar zouden ze me ook missen?
Zolang ze in de situatie zitten wel maar als ze al een uur rond aan het kijken zijn en niet meer. Dan zoeken ze gewoon naar bekendheid en oplossingen voor hun eerste problemen.
Heel veel instinct denk ik. Gewoon terug naar de sluwe sluipende wolf die vooral uit de problemen wil blijven.

Herkenning gaat dan vaak op geur. Zodra ze je ruiken beginnen ze te kwispelen en gaan de oren omlaag. Dan wordt het weer iemands hond.

Die heeft vannacht binnen gezeten, wat ik je brom.

Zinodo schreef: ↑09 apr 2022, 21:18 Ja en nu in de donker

Behalve als hij al ergens op de bank leverworst zit te bikken. Of gezellig loopt te markeren onderweg naar huis.

Het verkeer is de komende tijd rustig. Weinig mensen op straat. Wellicht meldt hij zich dadelijk tijdens het late uitlaatrondje in de woonwijk.

Als hij nog leeft, en er is alle reden om aan te nemen dat dat zo is, zal hij zich wel ergens laten zien aan iemand die snapt dat een poedeltje alleen niet klopt.
Wat je dan nodig hebt is een baas die in staat is om hem naar zich toe te roepen op een manier die hij herkent.

Waar is hij de paringetweg overgestoken? Daar is namelijk een watertje en dan heb je een beetje beter idee van waar hij moet zijn.
Het is daar een redelijk overzichtelijke woonwijk.

Zet het even op deze groep https://www.facebook.com/groups/616157338449160 en deze https://www.facebook.com/groups/646432035415497