Een Hondenleven

Ja, het is ook zielig. Maar we zijn allemaal bij regelmaat zielig.
We zijn aan het leven.

Dirkje schreef: ↑17 mei 2022, 23:59 Nou, ik moest wel even slikken hoor toen ik hoorde dat ze niet samen met de bal wilde spelen maar alleen bij het hek wilde huilen.
Soms is het inderdaad niet anders. We moeten allemaal wel eens iets doen wat niet leuk is. Alleen thuisblijven vind ze ook niet leuk. Na twee uur gaat ze joelen en blaffen naar de buurjongens. Geen boosaardige buurvrouw meer dus ik krijg er geen gedoe mee.

Zo'n ongeruste moeder die 5 jaar wakker ligt tot haar kinderen thuis komen van het stappen.
Wat is daar zielig aan?

Gudrun schreef: ↑17 mei 2022, 23:38

Dirkje schreef: ↑17 mei 2022, 23:30 De enkele keer dat ze ergens is geweest zonder mij heeft ze voor de deur op me liggen wachten en moest ze erg huilen.

Oh neen hoe zielig is dat! Zelfs Do kan het nu, even zonder me. Dirkje is een heel erg mama's kindje dus!

Mira kan het niet. Die gaat inderdaad janken bij de deur. Niet liggen want dat vindt ze vies. Dus staand. Janken. Staand janken.
En dan op een toon die negeren onmogelijk maakt. Mira heeft nog nooit niet de aandacht kunnen trekken met een zielige bek.
Zelfs mensen die helemaal niets met honden hebben komen aangerend.
Maar dat is verwendheid. En dat is ook stress maar het is geen angst. Je vreet het maar mira.

Laat maar janken. Ik klaag ook weleens hardop. Nou en?

Gelukkig kwam ze weer terug! Wat slim!

Mijn honden zijn allebei papa's kindjes. Chaos is niet leuk en ze lopen dus ook niet zomaar weg behalve als ze denken naar me toe te gaan.
Dat zou dus op wedstrijd ook zomaar fout kunnen gaan als ze me dan niet kunnen vinden.