Alsof ik nooit Habámbalaaah! roep. Dat doe ik heus wel. Maar ik begin er niet mee.
Ik leer ze eerst wat nee betekent en als ze dat weten dan is het ook geen verrassing meer dat ik in tongen verval.
Onredelijk uitvallen is prima voor een wat meer ervaren hond maar dan doe ik het nog niet. Als mira aan de tas van het bezoek gaat ruiken zeg ik op beleefde gesprekstoon " Mira, niet doen meis" en dan weet ze dat ze weg kan lopen of drie seconden later een edding voor haar kop gegooid krijgt.
Ik vind het heerlijk om mijn dwang op een gezellige manier ten toon te spreiden. De welbekende vuist in de fluwelen handschoen.
Soebatten? Nooit. Vanaf de eerste dag niet. Maar stuipen trekken als een hondje bedacht heeft om je een enkelknuffel te geven en jij daar antieke beelden over vieze dominantie bij hebt. Nee. Dat vind ik zelf zonde van een pup en de band die ik probeer te cultiveren.