Een Hondenleven

Tja, wat is voorspelbaar?

Eva hong met 13 weken al iemands hand, gewoon bij de winkel.
Ze had al even gezien wat normaal was dus de rest pikte ze niet. Komt er een mevrouw aan.
"Mag ik uw puppy aaien meneer?"
"Ja hoor. Komt goed."
PANG! Midden in haar hand gebeten. Echt met druppels bloed. Van een puppengebitje, he?
Die mevrouw helemaal kwaad maar ik wist zelf eerlijk gezegd ook niet wat me overkwam.

Ze kon het allemaal uitstekend overzien maar geintjes pikte ze gewoon niet. Van niemand. En dat was eigenlijk best nog wel leuk ook.

Agressie wil ik liever niet maar kan er op zich wel gewoon mee leven.
Ik wil een waakhond, dat schiet weinig op zonder agressie.

Dapper was echt wel behoorlijk agressief naar andere reuen maar ook dat is altijd hanteerbaar geweest. Gewoon weten wat je bij je hebt en je rondjes er op uitzoeken.

Open hangende ogen.
Ik kan er niet naar kijken. Ik heb liever gewoon helemaal geen hond.

Kan de liefste, slimste, makkelijkste lieverd zijn maar ik wil gewoon echt, echt niet naar de binnenkant van je onderooglid kijken. Ik vind het vies, het ziet er dom uit en het is gewoon een bezopen fokgebrek.

Nee. Uit mijn ogen.