Een Hondenleven

galga's schreef: ↑28 jun 2024, 20:00
Ik ben nu met mijn 2de windhond pup bezig, maar ik merk niet dat onze band anders is dan bij de rescues.

Mijn band was anders met elke hond die ik gehad heb. Ik snap nooit zo goed waarom dat niet mag.

Topsi schreef: ↑03 jul 2024, 10:13 Bedankt voor alle reacties.
Een puppy is voor mijn ouders geen optie, ze vinden zichzelf daarvoor te oud.

Omdat de hond ze dan overleeft bedoel je?
Dan klopt die redenatie niet helemaal. Een hond heeft juist in de eerste jaren van zijn leven heel veel aandacht nodig en kan met een goede opvoeding juist prima verhuizen als de bazen er niet meer zijn of het niet meer kunnen/willen.

Ik vind het altijd een beetje gek dat mensen het naar je toe halen van een herplaatser geweldig vinden maar voor een goed verzorgde huishond zou een verhuizing ineens een ramp zijn?

Als je nu een hond van ongeveer 5 neemt (met stichtingshonden kan de daadwerkelijke leeftijd zomaar een paar jaar schelen met wat er in het paspoortje staat) kan die nog rustig 10 jaar mee en dan moet je een stokoude hond herplaatsen. Dat is toch helemaal niet zinnig?
Ik snap het gevoel maar een pup heeft echt minder nodig dan een volwassen hond uit een verwaarlozingssituatie.

2 honden is echt veel fijner maar ik snap ook dat die stap te groot is. Het vraagt wel weer om extra contactmomenten met honden want veel honden die te weinig andere honden zien gaan gedragsproblemen ontwikkelen want die zijn behoeftig en opgefokt over andere honden en willen dan meteen alles tegelijk.
Dus ook daar zitten haken en ogen aan.

galga's schreef: ↑28 jun 2024, 15:13 Mijn honden wonen samen met nu nog 2 katten. Ja, dat gaat zonder problemen, maar als ik er niet ben, zijn ze niet samen in dezelfde ruimte. Het blijven jagers.

Mijn whippet en lurcher kunnen prima los met katten, schapen, konijnen en kippen die ook los lopen.
Gooi dezelfde beesten op een andere plek bij elkaar en je hebt de chaos van je leven.

Als je alles maar volgens het spoorboekje doet kun je heel veel bereiken en dat is precies de reden waarom ik nooit een windhond uit een slecht verzorgde achtergrond zou nemen. Ik vind het niet leuk om een hond te hebben die gewoon nooit helemaal snap wat de bedoeling is en dat is bij veel windhonden uit een stichting wel zo. Net als huskies trouwens.

Neem maar lekker een windhondpup. Van een fokker of een stichting, dat maakt niet uit. Maar geen volwassen hond.
Het voert te ver om het allemaal uit te leggen maar windhonden zijn niet gemaakt om van hot naar haar gesleept te worden.
Veel vertrouwen in de baas en weinig drama tijdens het opgroeien en je hebt er fantastische honden aan maar een herplaatser uit een of andere ghetto-asiel is een totaal ander dier die dingen (niet) heeft geleerd die haaks staan op wat je als huisdier wil hebben.

Ik wil absoluut niet de indruk wekken dat windhonden star of breekbaar zijn. Dat valt ontzettend mee. Het is meer dat ze een beetje afstandelijk worden. Ze doen niet echt aan derde kansen nadat ze twee keer kloterig behandeld zijn zoals veel andere honden wel doen.

Een windhond die een keer een schop heeft gehad of echt bang gemaakt is komt vaak niet echt meer terug tot vertrouwe,ijkheid met mensen. Tuurlijk gaan ze bij je op de bank liggen en kun je er mee fietsen maar een echt open blik voor de baas hebben ze geen tweede keer.

Los lopen is geen probleem als je er maar de plek voor vindt en ze stuurt in hun jachtdrift.
Cleo mocht los naar de meerkoeten rennen en dan weer terug. Even goed de kont er achter en adrenaline pakken en dan heb je daarna een hond die kan luisteren. Maar het moet wel eerst even doen wat er gedaan moet worden. Als je met de draad meewerkt is het verder een peulenschil. Ik vind windhonden absoluut niet moeilijk op te voeden. Tenminste, als je de opvoeder bent. Een derdehands windhond is een ander verhaal. Dan moet je heel erg veel tijd nemen om vertrouwen op te bouwen.