Een Hondenleven

Budkes schreef:

Inge O schreef: ↑02 jan 2022, 09:37

Budkes schreef: ↑02 jan 2022, 00:13 Bij Herbert wist de fokker zelfs nog eerder welke pup ik zou gaan kiezen dan ik zelf, dat lag er zo dik bovenop van beide kanten, vanuit de pup én vanuit mij. Maar ik wilde perse wachten met een keuze maken tot 5 weken, ik had bij dit nest toevallig eerste keus van de reutjes. Kansloos, vanaf dat ze de oogjes open hadden was het dikke mik tussen hem en mij. Ik zat er ongeveer 2x per week . Alleen maar zitten, kijken, knuffelen en genieten.

Dit heb ik bij mijn eigen pups maar één keer zo duidelijk gehad en dat was met Relax, normaal kies ik ook nooit vóór 6 à 7 weken, maar bij haar wist ik met drie weken al dat ik gewoon verkocht was : ze was op een zeer kalme maar tegelijk ook zeer overtuigende manier toen al erg op mij gericht en dat is altijd zo gebleven, ze is nu bijna 12 en echt één van mijn überhondjes .
Hier wist ik al dat ik verkocht was aan dit kleine frutseltje

Dat knoedelige kopke
En waar zit het hem dan in vraag ik me soms af. Want vanaf dag 1(letterlijk hun eerste dag) vond ik het broertje van Herbert mooier, waanzinnig mooi getekend ook, en dat is nog steeds een prachtig hondje. Hoe komt het dat je zonder eigenlijk nog maar iets van het karakter echt te kunnen zien toch voelt ;wij horen bij elkaar.
Bij Perry was dat ook zo. Ook daar waren we heel vaak geweest, soms om de dag . De fokkers kwamen hem met het hele gezin brengen, want vrienden en dat vonden ze leuk. Toen ze weg gingen liepen we met zijn allen naar buiten, zij liepen naar hun auto, Perry keutelde met ze mee, draaide zich halverwege om, keek naar hen, keek naar ons en kwam resoluut terug rennen naar ons. Dat vond ik zo bijzonder, hij had zijn keus gemaakt.
Hij wordt binnenkort 13 en is nog steeds de liefde van mijn leven.

Typisch inderdaad. Ik had dat bij Xanu heel erg. Bijna dagelijks gezien en met een week of 3 tegen de fokker gezegd dat als die overbleef (ik had nl geen 1e keus want er zou geen pup komen) dat ik hem dan zou nemen. En hij werd dus niet gekozen gelukkig en hij heeft echt alles wat ik zoek in een hond. Geweldig karakter, enorme werkdrive maar oh zo makkelijk schakelend. Heerlijke hond thuis en ook om mee te sporten. Dat is de 1e keer eigenlijk dat ik dat zo sterk had.

Ik kies mn puppen ook zelf, heb inmiddels ruim 25 jaar honden waarvan 20 jaar werkhonden. Ala ik t nu nog niet kan, lukt t nooit meer. Natuurlijk wil ik graag alle advies en info van de fokker. Maar de uireindelijke keus wil ik zelf kunnen maken. En dat is al die jaren prima gegaan. Ik had niet beter kunnen wensen.
Dan de puppybelevingen bij de fokker. Ik heb nog nooit zulke fijne makkelijke honden gehad als de laatste 2. 2 verschillende fokkers, beiden wonen vrij buitenaf op een boerderij. De pups konden zelf in en uit bij beiden. Beiden hadden meer honden die zodra moeders t toeliet ook bij de pups liepen. Zeker bij Xanu herken ik t verhaal van Inge O vwb steeds verder afstand nemen, daar kwam ik bijna dagelijks omdat t niet al te ver was en de fokker vond t ook wel leuk en ik ook natuurlijk. Ik moet ergens nog een filmpje hebben van toen ze 8 weken waren en zelf voor t eerst bij t paard gingen kijken. Dat was eigenlijk de laatste stap die ze nog niet zelf hadden durven nemen eerder. Heerlijke honden stuk voor stuk.