Een Hondenleven

thom schreef: ↑20 mar 2023, 17:30 Sta ik in de keuken om het gebruikelijke plakje leverworst voor Aar te pakken. Normaal staat hij al eerder in de keuken dan ik, dus ik roep hem en ineens dringt het weer tot me door...
En weer in tranen natuurlijk.

Heel herkenbaar. De gewoontes, de speeltjes, de slaapplaats met zijn geur er aan, de riem aan de kapstok, en ga zo maar door. Voorlopig bezorgt het je tranen. Laat die maar gewoon rollen. Elke traan wordt "daar" een mooie bloem. In die tranen zit perslotvanrekening niet alleen verdriet om het gemis maar ook een groot deel liefde.

Oh neeeee.
Aar dood....dat kan toch niet....
Wat een verdriet.
Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote gemis.