Een Hondenleven

Peer is op het moment als een blije koe in de wei.
Hij wil vreselijk graag naar buiten en als het een beetje kan naar lekker vers gras. Poepen en piesen is een ff gauw gedoetje. Er moet gegraasd worden.
Frisse jonge grassprietjes zijn voor Peer een ware delicatesse. Gelukkig is een hondengebit niet op grasplukken ingesteld dus kost het enige moeite het naar binnen te werken.
Hij doet het niet omdat hij last van zijn maag zou hebben. Hij vindt het gewoon lekker. En hij mag van mij een paar sprietjes eten.

Meer grazers hier ?