Een Hondenleven

Poesjes zeggen we beiden weleens als er weer een kat aan het gaas van de volière hangt. Dat fluisteren we tegen Aislinn en zetten we de achterdeur open. We hopen dat de kat in kwestie zo geschrokken is dattie niet meer terug komt.

Onze honden zijn redelijk netjes opgevoed. Ik ben daar wel een stuk consequenter in dan hij, maar dat gaat dan over dingetjes waar hij voornamelijk zelf last van heeft. Voorbeeld is dat eeuwige geschooi aan tafel, maar ja, hij stopt ze regelmatig iets van zijn bord toe. Van mij krijgen ze niks zolang we zitten te eten. Een kliekje verdeel ik af en toe wel in hun voerbakken, maar gedoe aan tafel wil ik niet hebben. Hij heeft regelmatig koekjes nodig om iets gedaan te krijgen, naar mij luisteren ze zonder ook prima. Als Fin bijvoorbeeld een stoelkussen of kleding pakt dan gaat hij dat ruilen tegen een koekje en bij mij mag hij het gewoon in leveren, want van mijn spullen blijf je af. Uitlaten e.d. levert geen problemen op. Overdag doe ik dat en 's avonds laat hij de jongste twee uit aan de flex op een lange ronde in het buitengebied. Hij doet dat op een tijdstip dat er geen andere mensen met honden lopen. Af en toe in het weekend neemt hij ze mee naar het Lauwersmeer voor een losloopwandeling terwijl ik boodschappen doe. Wat hij daar tegenkomt aan honden zijn bijna altijd dezelfde mensen en onze honden zoeken andere honden niet op. Komen ze een grote engerd tegen, dan neemt Fin een alternatieve route.