Een Hondenleven

Uit reflex heb ik er ook wel is 1 een lel gegeven. Sorry! Maar als er een hoektand perongeluk in je duim staat valt helder nadenken ook niet altijd mee.
Toch heeft ze het toen wel begrepen, hard koek aanpakken gebeurt niet meer.

Mijn meiden hoef Ik overigens ook vrij weinig tot helemaal niet te corrigeren. Gelukkig! Zou daar ook niet de juiste baas voor zijn. Wij leven ook best vrij met de honden en er mag een hoop en soms ook niet en daar zijn ze gelukkig best heel flexibel in. Maar iets wat echt niet mag kan ik prima corrigeren met een uh, nee of joh doe is niet.

Ik kom ze wel tegen hoor mensen die harde correcties geven. Ik vindt het verschrikkelijk. Vaak ook omdat ze echt totaal het verkeerde corrigeren of het totaal verkeerd uitvoeren. Heb het dan zo te doen met de hond in kwestie.

Een verbetering (want dat is een correctie) is hier zelden tot nooit nodig en uiteraard ook per hond verschillend. Lola kan vrij weinig hebben, die gaat op slot en vertrouwd het dan niet zomaar meer. Het poep eten is bij haar behoorlijk lastig te corrigeren; die drol blijft ze wel vertrouwen maar het vertrouwen in mij raakt ze wel een beetje kwijt.
Bij marvel is het anders, die kan een correctie veel beter aan. Is genoeg onder de indruk om het geen 2de keer te doen maar houdt daar geen last van. Die schudt het letterlijk van haar af en gaat door met het leven.

Als ik train is het totaal anders, daar corrigeer ik nagenoeg niet (we zijn het immers aan het aanleren) maar als Lola een foutje maakt of een verkeerde keus kan ik het rustig nog een x vragen en die gaat er net zo hard weer voor. Marvel niet, helemaal niet zelfs en dat maakt nieuwe dingen aanleren best lastig. Die heeft echt kleine en snelle successen nodig. Anders is en blijft het gewoon stom.