Een Hondenleven

ranetje schreef: ↑14 sep 2022, 16:00 Kika is misschien wel heel erg goed in het lezen van andere honden?
Zij heeft iets gezien dat jou en zeker Poppy niet is opgevallen.
En ze heeft lef.

Ik weet niet of je haar hartslag hebt gecontroleerd?
Ze lijkt me een hond met een heel sterk karakter.

Normaal vertrouw ik op Poppy, al is die eerder terughoudend.
Nu had ik kleine Pippa niet bij, dat is de aller- allerbeste hond ooit in het lezen van en omgaan met andere honden.
Kika is me tot nu toe niet opgevallen als een hondje wat echt sociaal vaardig is of goed een andere hond kan lezen.
Maar lef heeft ze absoluut en een sterk karakter ook.
Met werken reageert ze ook wel op de minste beweging, van mezelf of van de schapen dus kan eigenlijk best dat ze andere honden ook goed leest. En dan toch ineens wijs genoeg om dat opvliegende temperament van haar even te temperen.
Ik vind haar steeds leuker.
Echt een hond waarbij je moet werken en denken en veel samen doen maar waar je dan ook een unieke band kan krijgen.

Inge O schreef: ↑14 sep 2022, 14:11

Gudrun schreef: ↑14 sep 2022, 12:39 Maar ik probeer haar wel nu meer te doen en meer prikkels te geven ipv rust in te brengen (niet dat ik niks deed, maar toch) en ik merk dat ze daar wel bij vaart. Mee naar de winkel, de stad in, meer dingen afwisselend trainen en soms ook meerdere dingen op 1 dag. 1 Rustdagje blijft uiteraard ook.

Past bij die 'overprikkeling'-discussie die we laatst hadden, ik vind het dus absoluut niet gek dat ze er wel bij vaart.

En die reu : misschien heeft ze jou (onbewust natuurlijk) even laten zien waar ze heen wil als ze volwassen is?

Ja, ik moest daar ook aan denken. Reactief dus toch ergens op mijn hoede voor overprikkeling. Maar reactief uit verveling (nou ja) kan misschien ook wel, als je toch niks te doen heb even rellen.
Ik vind het leuk, zo een uitdagend hondje wat me weer doet nadenken en veel bij leert!

We zijn terug van Bretagne, Poppy en Kika waren mee.
Poppy heeft enorm veel geslapen en was heel snel moe (g dik nog even naar de dierenarts voor ook) ook al is ze echt wel gewoon om mee op reis te gaan, dit was wel de eerste langere reis met de campervan dus misschien vindt ze die gewoon stom (we gaan er wel mee op wedstrijd en dan is alles normaal).

Maar dan Kika...
Ruimte rond de van wordt een beetje bewaakt, maar absoluut niet extreem.
Overal op en onder, alles verkennen MAAR oplettend, geen kamikaze-acties.
Vreemde honden werden compleet genegeerd
Natuurlijk heel veel extra prikkels, ben zelfs nog met haar zonder Poppy extra gaan wandelen, maar echt 0,0 overprikkeling of redirectie of ....
En dan het meest verbazingwekkende: van op de zeer afgelegen boerderij-camping ging ik met beiden wandelen in een klein dorpje. Komt er plots ene hele grote reu een hek en gaat middan op straat staan kijken in een houding die me echt niet beviel. Uiterlijk beetje kruising sharpei-stafford maar dan echt groot en stevig, kortharig, rode halsband dus hij hoorde wel ergens.
Poppy was echt bang en sleurde me er weg. Kika keek om, grauwde en snauwde even en we liepen door.
Dat kon ook moeilijk anders gezien het gesleurd van Poppy die ik normaal altijd maar met 1 vinger of niet vast heb.
Nu bleef die hond ons achtervolgen. Hoge staart, stramme voorpoten, strak aankijkend... dus ik dacht, ik doe wel even een ommetje. Maar die weg was lang, even op google maps gekeken en dat was dus quasi onmogelijk om niet terug te lopen.
Dus dan maar rechtsomkeer. Druk naar hond, weg jij, sssjjt, nul effect.
Dan maar langs de kant van de weg zo ver mogelijk van hem af en hopen dat het goed ging. Poppy moest ik mee sleuren, jammer, want die houd ik net meestal tussen Kika en "gevaar" omdat ze normaal gezien zo makkelijk is. Hier in de straat al enkele keren gedaan met 2 boerderijhonden die soms de poort uit komen (maar ook niet meer dan dat)
Die hond blokte ons dus echt... Hij leek (nog?) niet agressief, alleen enorm zelfbewust en ruimte claimend...uiteindelijk Pop kort achter me gehouden want die wou alleen maar weg en Kika zo veel mogelijk lijn gegeven... Pop loslaten was geen optie omdat ze zo bang was en Kika loslaten???
Mede door Poppy haar ongewone reactie was ik ook heel erg onzeker. Hard rennen ging ik toch niet winnen en Poppy mee sleurend al helemaal niet.
Nu ging Kika dus gewoon recht op die reu af. Wat leek ze ineens klein!
Allebei met hoge starre houding rond elkaar draaien, even snuffelen, Kika lip optrekken maar "rustig", niet woest snauwen of zo, andere hond reageerde daar eigenlijk niet echt op. En plots was het klaar, wendde de hond zich eventjes half af en mochten we door.
Hij bleef ons wel opnieuw achterna lopen tot bijna aan de camping, Poppy bleef omkijken en bang, ik had een iets hogere hartslag dan normaal en Kika draafde ontspannen langs me.

Ik vind het gek... het is geen algemene verandering merk ik nu thuis, Kika is terug gewoon Kika. Maar ik probeer haar wel nu meer te doen en meer prikkels te geven ipv rust in te brengen (niet dat ik niks deed, maar toch) en ik merk dat ze daar wel bij vaart. Mee naar de winkel, de stad in, meer dingen afwisselend trainen en soms ook meerdere dingen op 1 dag. 1 Rustdagje blijft uiteraard ook.

Maar die reu... Ik vind het super knap hoe ze dat opgelost heeft!