Een Hondenleven

Eens even terugdenken....

Laïla, schotse herder, was gecastreerd na de eerste loopsheid, advies dierenarts gevolgd.
Ze is iets zelfzekerder geworden, verder geen problemen.

Vivi, sheltie van dochter, gecastreerd omdat ze van 2 weken voor tot 8 weken na het einde van de loopsheid enorm sloom was. En het is ene onzeker hondje. Nadien een stuk zekerder en op sportief gebied absoluut een verbetering. Geen nadelige effecten, ook niet op de vacht. Ze is nu 13.

Poppy is vroeg gecastreerd omdat ze een hermafrodiet bleek en we niet wisten hoe het van binnen zat. Ze heeft een vulva met een mini-penisje in, compleet met penisbot(je) vlak langs de urineopening.
Ze had een baarmoeder, maar die liep niet mooi door in de vulva bleek dus een eventuele loopsheid zou problemen kunnen gegeven hebben. Ze had 1 eierstok en aan de andere kant een teelbal waar het een eierstok geweest zou moeten zijn. Urinelieders en nieren en alle overgangen inwendig bleken gelukkig wel goed aangelegd en normaal functioneren.
Poppy is de makkelijkste hond die ik ooit gehad heb.
Vacht is een regelrechte ramp.... veel pluizige onderwol die slecht los komt en klit tegen de huid aan en de dekharen zijn ook veel zachter dan die van de nestgenoten die intact of later gecastreerd zijn. Gewicht geen probleem. Ze is nu 6 en voor zover ik weet kerngezond.

Alle andere teven hier zijn intact.
Nadeel is het bitch-gehalte rond de loopsheden, vooral van de chi's en Do. Als ze samen loops zijn is het even 2-3 weken streng zijn en regelmatig een paar apart zetten en goed te doen. Volgen ze op elkaar dan is het soms lastiger omdat het lang duurt.
En de reutjes durven wel eens in huis markeren rond loopsheden ook.

Jinn kreeg melkkliertumoren en is er aan gestorven, ging razendsnel. Ze was 10 jaar. Maar wie weet of ze dit niet ook met sterilisatie gehad zou hebben... Toch doet het me soms twijfelen voor Do en Kika nu. De rest is sowieso te oud om er voordeel uit te halen.