Wat mooi van Mila en wat goed - eigenlijk toevallig - dat je later over de vechtpartij hebt gehoord en dus hebt ontdekt wat erachter zat.Diana schreef: ↑09 dec 2022, 04:33 Ik heb zoiets ooit gehad met Mila die ineens niet meer door wilde lopen op een plek waar we bijna dagelijks wandelden en waar niets bijzonders was. Echt in de ankers, niet meer willen lopen, en uiteindelijk met een grote boog en gedrukte houding erlangs snellen. Een uur later hoorde ik dat daar even voordat wij er liepen een flinke vechtpartij was geweest tussen twee honden waarbij beide honden gewond waren geraakt. De dagen erna liep ze er nog steeds niet op haar gemak door, maar ging het elke dag wat makkelijker tot een dag of 3-4 later er niets meer aan de hand was.
Precies dit gedrag heeft ze ook nog eens op een heel andere plek gehad waar ook net daarvoor een vechtpartij tussen honden was geweest. Als ik dat niet had gehoord, had ik nooit geweten waarom ze daar opeens niet door wilde lopen. Na die eerste keer wist ik natuurlijk ook niet zeker dat dat iets te maken had met het niet meer verder willen lopen, maar nadat het nóg een keer gebeurde op een totaal andere plek en er verder op die plekken echt niets bijzonders te zien of te horen was, trok ik de conclusie dat het echt daarmee te maken had.
In het bos wil ze ook liever niet verder lopen en laat veel stresssignalen zien als ze zwijnen (of roofdieren?) ruikt.
Woord voor woord mee eensEn er zijn zo veel nuances.
Mila is gevoelig, wat angstig en onstabiel aangelegd, Fayah is gevoelig maar niet angstig en juist heel stabiel. Amy en Arlo zitten daar ergens tussenin. Arlo is bijvoorbeeld wel angstig en wat onzeker aangelegd, maar dat betreft eigenlijk alleen mensen. Verder vindt hij bijna alles leuk en is juist nergens bang voor.
Ik vind dat prachtig, gevoelige dieren. Ik vind het jammer dat Zeno zo plaat-voor-de-kopperig is van aard. (Ik zou hem niet de meest stabiele hond noemen, maar onstabiel is hij ook weer niet; wat ik concludeer aan het feit dat hij nooit de neiging heeft om uit te vallen aan de lijn, terwijl de halve hondenwereld hem dagelijks uitscheldt). Ik ben zelf dus een enorm gevoelig mens en ik merk ook dat ik hem dat niet bij kan brengen. Ik probeer hem echt 'subtieler' te laten zijn en wat respectvoller naar de buitenwereld toe, maar zo zit hij gewoon niet in elkaar, hoezeer ik mijn best ook doe. Het heeft ook wel positieve kanten, hoor. Het heeft ook echt z'n charmes om je zo weinig van dingen om je heen aan te hoeven trekken, zo luchtig en vrolijk in het leven te staan. Het is alleen voor mij vrij onherkenbaar.
).