Bij honden die ik echt voor geen cent vertrouw zou ik ook gewoon 180 graden draaien als dat nodig is.Loraine schreef: ↑15 aug 2024, 10:31 Bij één bepaalde hond in de wijk doe ik dat wel, of rechtsomkeert maken en desnoods wegrennen.
Maar die is gewoon doodeng, helemaal verstrakken en fixeren wanneer die andere honden in het vizier krijgt en er loopt vaak een vrij tenger vrouwtje met kinderwagen mee.
Dívka schiet in een gillende hysterische paniek als ze hem herkent, de helft vd andere honden in de wijk zijn doodsbang voor deze hond.
De energie die hij uitstraalt is ook gewoon doodeng, ik heb de rillingen over mijn rug en het zweet in mijn bilnaad staan als ik hem zie en dat heb ik met geen enkele andere hond gehad in de 40 jaar dat ik leef.
Normaal loop ik even om/steek ik over, neem mijn honden kort en geef ze het commando 'doorrrlopen!'.
Als ik de buggy mee heb zet ik die ertussen als extra barrière.
En nog zijn er mensen die hun hond vrolijk op die van mij af laten gaan of op maximaal een halve meter passeren terwijl ik er één bij heb die uitvalt, één die andere honden eng vindt en de derde doet mee maar meer omdat de andere 2 tekeer gaan.
Dat verstrakken en fixeren, die duidelijke lichaamstaal vind ik een groot voordeel. Je kan heel goed lang van tevoren al zien dat die hond 'aan' staat (alerte modus). Continue gespitst of er een andere hond aan komt. Daarna begint het nog verdere opbouwen van spanning met uiteindelijk een uitval als de andere hond te dichtbij zou komen.
Op die lichaamstaal kan je heel goed anticiperen. Ik zie een andere hond vaak al van een afstandje, terwijl Zeno die hond dan nog niet heeft gezien. Dan ben ik ruim op tijd om een omweg te nemen, voordat Zeno die hond zou opmerken en alleen zijn opgerichte oren (he, een hond!) al tot een uit-hun-plaat-gaan reactie zou kunnen leiden.
Op de hondentraining zat een hond (een akita) en die vertrouwde ik ook voor geen cent. Dat was echter meer een 'sluipmoordenaar'. Die was juist niet van het uitstralen van het feit dat hij een andere hond wel eens zou kunnen grijpen als die in de buurt kwam. Dat vond ik pas een engerd. De andere akita van dezelfde eigenares vond ik overigens wel een enorm leuke hond. Het lag niet aan haar. Die hond was echt een heel ander type.