Een Hondenleven

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 23:20

CatnDog schreef: ↑03 dec 2024, 23:17

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 23:10 Dat is bij cheetahs ook zo. Ik zag eens een documentaire en daarin werd gezegd dat er supermoms zijn. Die krijgen keer op keer 3 jongen groot en hun dochters en veel andere vrouwtjes gewoon nooit. Dat was heel nieuw voor mij. Van eenden verwacht ik het ook wel. Als ik terug denk aan vroeger waren het altijd dezelfde eenden die in de zomer met een groot geworden nest rondzwemmen. De rest van de vrouwtjes was alles al lang verloren. En dat ging elk jaar zo.

Ik ken ook een losermom-eend. Het is een schat hoor, maar ieder jaar is het weer een kaalslag onder haar jongen.
Haar moeder daarentegen... die had in een jaar 10 van haar 13 jongen grootgebracht. Die genen heeft ze duidelijk niet aan al haar jongen doorgegeven.

Misschien is het ook wel ervaring? Dat het elk jaar beter gaat maar de meeste eenden niet oud genoeg worden?

Ik denk dat het echt genen is en niet ervaring. M'n buurteend is al aardig op leeftijd (ik weet eigenlijk niet hoe oud ze is, maar ze gaat al even mee voor een eend) en ieder jaar probeert ze het weer, maar het was bijna een wonder dat ze er ooit twee in een goed jaar tot volwassenheid heeft gebracht.
Je ziet ook aan haar gedrag dat ze niet agressief genoeg is en zomaar haar jongen in de steek laat.

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 23:06 Dat denk ik ook. Honden blijven op veel vlakken onvolwassen. En per rasgroep zijn er dan dingen wel volwassen geworden. Kuddebewakers zijn mentaal wel volwassen kwa zelfvertrouwen etc. en jachthonden weer op het echt willen jagen en die drive hebben. Terriers zijn weer volwassen kwa agressie. Tenminste zo kijk ik ernaar.
Honden zoeken een beetje een moeder en wij gaan voor ze zorgen dus dan is die innige band er snel. Er is wel heel veel verschil bij honden. Je hebt ook super onafhankelijke honden en hele rassen. Laat je twee huskies los en ze zeggen je gewoon vaarwel...maar blijven wel bij elkaar.

Ik vermoed ook dat de 'oerhonden'-types volwassener zijn dan de schoothond-types.

Ponies zijn ook meer 'volwassen' dan paarden. Misschien een beetje contra-intuitief, omdat ponies er kleiner en schattiger uitzien.

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 23:10 Dat is bij cheetahs ook zo. Ik zag eens een documentaire en daarin werd gezegd dat er supermoms zijn. Die krijgen keer op keer 3 jongen groot en hun dochters en veel andere vrouwtjes gewoon nooit. Dat was heel nieuw voor mij. Van eenden verwacht ik het ook wel. Als ik terug denk aan vroeger waren het altijd dezelfde eenden die in de zomer met een groot geworden nest rondzwemmen. De rest van de vrouwtjes was alles al lang verloren. En dat ging elk jaar zo.

Ik ken ook een losermom-eend. Het is een schat hoor, maar ieder jaar is het weer een kaalslag onder haar jongen.
Haar moeder daarentegen... die had in een jaar 10 van haar 13 jongen grootgebracht. Die genen heeft ze duidelijk niet aan al haar jongen doorgegeven.

Lothian schreef: ↑03 dec 2024, 22:55 Het biologische mechanisme dat dat dier aan jou bindt is, zonder zweverig te willen doen, liefde. Dat geluksgevoel en de emoties die je voelt als je elkaar ziet. Mensen zijn daar echt niet uniek en bijzonder en verheven in. Dieren voelen hetzelfde. Hormonen en neuronen. Interne beloninkjes voor de juiste, veilige keuzes.

Eens. Alleen mensen verzinnen er mooie, romantische verhaaltjes bij (waaronder 'liefde is alleen iets voor de mens').

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 22:48 Als verdediging van pups bestaat dan bestaat verdedigen en dan hoeft dat niet anders genoemd te worden als het niet om pups gaat. Anders moet je zeggen dat de pups het bezit van de teef zijn en ze daar bezitterig over is. Dan bestaat verdedigen niet. Hetzelfde gedrag anders noemen als het niet om een moederdier gaat is in mijn ogen raar.

Ik denk dat daar wel een andere genetische basis voor is. Een aantal genen die gerelateerd zijn aan moeder gedrag vs een ander aantal genen dat gerelateerd is aan ogenschijnlijk gelijksoortig verdedigingsgedrag. De ene moeder is natuurlijk ook de ander niet. Bij eenden schijnt het zo te zijn dat de 10% goede moeders verantwoordelijk is voor 90% o.i.d. van het nageslacht. De andere moeders bakken er niets van.

Gedomesticeerde diersoorten zijn ook in volwassenheid 'kinderlijker' dan wilde diersoorten/voorouders (neotenie). Ik vermoed dat daar ook wel de sleutel zit in open staan voor het aangaan van banden met andere soorten.

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 22:33 Je hebt natuurlijk helemaal gelijk maar er is meer. Want soms is leven in een groep of roedel zo belangrijk voor een individu dat alleen dat gegeven al het verdedigen waard is. Een buffel is beter af tussen buffels. Dus als een leeuw een buffel pakt gaat die onmiddellijk heel hard roepen naar de kudde dat hij of zij gepakt is. De hele kudde keert zich vervolgens tegen de leeuwen en ze bevrijden hun kameraad. Ongeacht of dat familie is of niet. Daarom geloof Ik wel in verdedigen. Alleen is dat altijd eigen belang. Dat wel.

Ja, groepsleven ('samen sta je sterk') is voor sociale dieren cruciaal om te overleven, maar met het onderliggende doel om de eigen genen door te geven.

Lothian schreef: ↑03 dec 2024, 22:30 Honden zijn dusdanig kunstmatig geselecteerd dat je niet meer puur van evolutie/natuurlijke selectie uit kunt gaan. Wij hebben ze geselecteerd op genegenheid naar dieren waar ze niet aan verwant zijn. Sterker nog, op genegenheid naar totaal andere soorten.

Daar heb je zeker een punt. Honden zijn geselecteerd naar 'vriendelijkheid naar de mens' en andere eigenschappen die de mens goed uitkwamen. Ik moet nu denken aan de mopshondschedelfoto van Nanna.

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 22:09 Je stelde net dat het verdedigen was omdat het de eigen genen betrof in moeder kind relatie? Overleven vergroot inderdaad de kans op het doorgeven van de genen maar welke van de twee is dan de motivatie? Ook dieren die zich niet voortplanten doen dingen om te overleven. Overleven op zichzelf is ook een motivatie. Een oude leeuw die onvruchtbaar is heeft nog steeds dezelfde motivatie om te leven en te verdedigen.

Overleven zelf is geen motivatie. Je moet alles redeneren vanuit de genen. Niet vanuit het individu. Overleven om je voort te planten is belangrijk, overleven om heel oud te worden is totaal onbelangrijk.

Een onvruchtbare leeuw - ik neem aan dat je niet gecastreerd bedoelt - gedraagt zich als een vruchtbare leeuw en zal zich gewoon proberen voort te planten.

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 22:09 Je stelde net dat het verdedigen was omdat het de eigen genen betrof in moeder kind relatie? Overleven vergroot inderdaad de kans op het doorgeven van de genen maar welke van de twee is dan de motivatie? Ook dieren die zich niet voortplanten doen dingen om te overleven. Overleven op zichzelf is ook een motivatie. Een oude leeuw die onvruchtbaar is heeft nog steeds dezelfde motivatie om te leven en te verdedigen.

EchoMira schreef: ↑03 dec 2024, 21:04

Moeders heeft 50% van haar genen gemeen met de pups.
Een reu heeft dat niet met een teef.

Het is inderdaad gewoon wiskunde.
Nanna had het hierboven over het moederinstinct. Het verdedigen van jongen. Dat zie je bij veel diersoorten. Vrouwtjesdieren die jongen baren hebben de garantie dat de jongen ook van hen zijn (op koekoeksverwisselingen na) en het is niet zo gek dat vrouwtjesdieren hun jongen fel zullen verdedigen. Juist omdat ze genetisch sterk verwant zijn.
Ik heb nergens gezegd dat vechten om wijfjes niet genetisch bepaald is/niets te maken heeft met het doorgeven van genen. Dat heeft het uiteraard ook.

Een ander voorbeeld. Bij bijen zie je het sterkste groepsgedrag en dat komt alleen maar omdat ze genetisch vrijwel klonen van elkaar zijn. Als ze dat niet waren zouden ze niet zo goed samenwerken.

Broers/zussen (genetische overeenkomst gedaald naar 25%) hebben veel minder de neiging om elkaar te helpen dan ouders hun kinderen.

Marc schreef: ↑03 dec 2024, 21:47 Zonder genetische motivatie.

Waarom niet? Dat gebeurt toch gewoon vanuit genetische motivatie? Groepsgedrag? Dat vergroot de kans van het doorgeven van de genen.

Het verdedigen van jongen door moeders is vanuit evolutionair oogpunt goed verklaarbaar. Moeders heeft 50% van haar genen gemeen met de pups.
Een reu heeft dat niet met een teef.

Nanna schreef: ↑03 dec 2024, 13:32 Ik geloof niet in ‘de beschermende hond’. Ik geloof wel in bezitsagressie
https://kwispelcoach.be/beschermt-je-ho ... 0van%20jou.

Het artikel komt met de verklaringen:
Bezitsagressie kan veroorzaakt worden door tekortkoming : je hond heeft in het verleden gebrek gehad aan iets.
Bezitsagressie kan ook veroorzaakt worden door angst, onzekerheid of slechte ervaringen uit het verleden.

Volgens mij kan het ook gewoon voorkomen bij honden die helemaal niets tekort komen en gewoon strontverwend zijn.