Een Hondenleven

Voor mijn gevoel heb ik dat met meerdere honden gehad.
Met Orson was de band heel hecht maar niet op een benauwende manier.
Als ik wakker werd dan was hij er , of het nu om 4 uur in de nacht was of om 7 uur in de ochtend.
Ik kon lezen en schrijven met hem terwijl ik in eerste instantie dacht toen hij in opvang kwam wat een k#thond.
Maar naarmate onze band groeide veranderde dat volkomen.

Met de kleine hondjes heb ik het ook wel ,die gaan met me naar werk dus we zijn veel samen.
Dat mis ik nu dus echt enorm, net als na Micron zijn dood.
Jimi ging ook met me mee en dat voelt echt als een groot gat dat dat nu niet meer zo is.