Een Hondenleven

Misschien ook omdat het mijn eerste hond is, maar ik voel me echt vergroeid met Manu. Als hij me aankijkt voel ik me altijd een beetje gek, alsof we dan kunnen praten met elkaar ofzo. Ik ben samen met hem volwassen geworden en ik denk dat ik nooit meer zoveel van een hond kan houden als van hem. Hij heeft mij zoveel geleerd en we doen zoveel leuke en nieuwe dingen samen. Ik ben echt verzot op die hond, hij voelt als een deel van mij.
Zonder hem zou ik heel raar vinden. Vooral heel naar en het kan me nu al paniek geven. Hij is oud geworden en heeft niet altijd zin meer om met me op pad te gaan. Hij wil ook niet geknuffeld. Gewoon, dan komt hij bij me liggen en kijkt me even aan met die blik van hem. En als ik dan terug glimlach ploft hij tevreden neer en zitten we daar. Mijn oude hond en ik. Hopelijk kan dat nog heel lang.