Een Hondenleven

Zelfde hier @Persistence. Knap hoe je zo doorzet en blijft zoeken naar de manier voor jullie.

Ik vind de husky-mensen wel heel extreem, maar dat is dan ook een beetje de nieuwe tokkenhond
Podenco’s vind ik dan wel weer een vak apart, maar dat komt vooral door Uma. Die was niet echt trainbaar, daar moest je gewoon vooral herhalen en nul druk erop zetten. Wachten tot ze iets zou doen was al teveel druk. Niet alle Podenco’s zullen zo zijn.

Ik denk inderdaad dat wat jij zegt klopt. Het zijn allemaal honden die leren volgens dezelfde leerprincipes. Je zal het altijd individueel een beetje aan moeten passen, maar dat is binnen een ras ook lijkt me. Ik heb bij Meeko de veedrijver hetzelfde toegepast als ik voor husky Manu geleerd had. Bij Meeko gaat het alleen veel sneller makkelijk

Haha! Ja, gek is dat toch. Ik zit op Facebook in een grote groep met enkel Husky-eigenaren. Het is lachwekkend hoe die mensen het ras ophemelen en wegzetten alsof mensen met “andere” honden totaal niet zouden weten hoe je een husky kan trainen. Ze kunnen ook alleen met andere husky’s en dan wel met élke husky hè. Ze zijn àllemaal dol op eigen ras namelijk. Husky’s zijn nooit agressief, ze hebben een heel speciale aanpak nodig. Het is niet zomaar een hond, het is een husky. Het is gênant.

Ja Gerda, jouw hondje is ook heel bijzonder.

Ik ben er niet zo goed in te omschrijven wat ik precies wel en niet met mijn honden doe.
Waar het bij Manu (husky x Malamute) op neer komt is dat hij moet denken dat hij het bedacht heeft. Dat is niet zo, ik heb het bedacht, maar dat mag hij niet denken.

Dat betekent dat ik heel creatief moet zijn in omdenken en ook dat ik heel erg alert moet zijn. Elke situatie en omgeving moet door mij beoordeeld worden voordat hij kan gaan bedenken wat hij gaat doen. Dan kan ik bepalen welke kant we op gaan en hoe, maar wel zo dat het lijkt alsof hij toch nog vrijheid heeft zijn eigen ding te doen. Of denkt dat hij zijn eigen ding kan doen.
Het is een grote intacte reu met een enorm hoog jachtinstinct. Luisteren naar de baas vindt hij niet zo boeiend, maar een blije baas wel. Dus als hij slechts 10% van de opdracht die ik zojuist uitsprak uitvoert beloon ik al met stem. En dan doet hij de rest ook voor me, dolblij met een gelukzalig hoofd want de baas is blij terwijl hij toch alleen die 10% input gaf. Haha! Die hele 90% kreeg ik erbij maar dat weet hij niet
Met sommige dingen sta ik juist wel heel erg op mijn strepen want hij kan alles zelf. Dat mag hij niet want dan bepaalt hij zelfs waar ik loop of mag kijken. In huis ben ik heel streng, aan de riem ook. Ik geef geen ruimte, echt nul, want hij gaat ermee aan de haal. Los lukt me dat niet bij hem want dan is hij er vandoor.

Ik denk dat je bij poolhonden niet direct een heel andere aanpak nodig hebt dan bij andere rassen. Je moet er misschien wel wat meer creativiteit in stoppen, meer tijd ook wel denk ik. En sommige dingen lukken misschien gewoon nooit. Ze zijn zelfstandig maar geven echt wel om de baas, om een leuke baas. Je moet er toch wel heel positief mee omgaan als ze ook maar deels luisteren. Ik heb dat vooral van Inge O geleerd. Als ik roep en hij kijkt, dan beloon ik al. Dan komt hij dus ook naar me toe voor een aai of om elkaar gewoon even blij aan te kijken Om snoep geeft hij niet.
Als ik me alleen al boos of gefrustreerd voel gaat hij weg. Dan kan ik beter niet roepen maar hem gewoon gaan halen. Dat vind ik gruwelijk irritant maar het werkt toch echt het beste zo. Zodra ik op appel ga hameren geeft hij me de middelvinger. Houd ik het allemaal losjes en blij, dan krijg ik samenwerking en moet ik hooguit iets langer wachten.