Met Manu heb ik best wel veel cursussen gedaan. Nooit voor trucjes maar juist om te leren meer zelfvertrouwen te krijgen en hem op tijd te kunnen lezen. Ook aandacht krijgen en leren wanneer ik hem het beste in welke situatie kon laten luisteren naar me.
Met Meeko vond ik het een stuk lastiger een goede cursus te vinden. Ik ben het met veel niet eens
of vond dat de les verkeerd ingedeeld was en ik blijk mijn mond niet te kunnen houden. Inmiddels wist ik veel meer van wat ik wil met een hond en wat we kunnen en dat sloot niet altijd aan op een cursus. Ik heb een heel ander soort hond nu en ik vond mijn eigen manier veel beter passen bij hem/ons dan die van hen 
Evengoed wel twee gehoorzaamheidscursussen gedaan. De laatste was al een stuk leuker. Daar behandelde ze ook situaties met kinderen op stepjes, wielrenners, rolstoelen, mank lopende mensen, paarden en zelfs papegaaien. Ze hadden daar ook al gauw door dat ik afstand soms beter vond dan confronteren en lieten mij dan ook. Bij een ander stonden ze te supporten terwijl de eigenaar een Duitse herder al NEEEEE!!!! brullend in een achterwaartse salto stond te trekken. En bij een bange doodle strooiden ze koekjes. Ze zeiden dat het training op maat is maar ik vond het gewoon nooit zo heel erg goed.Behendigheid daar ging een beetje halfjes dus daar ben ik ook mee gestopt en bij een wat meer gespecialiseerde school gaan trainen. Totdat hij die extra wervel bleek te hebben. Nu wil ik na mijn bevalling wel wat anders gaan doen met hem samen maar ik weet nog niet wat. En waar, dat vind ik nog wel het lastigste. Ik heb niet zo’n hoge pet op van de meeste trainers. Erg eigenlijk. Dit is mijn derde hond.