Toevallig heb ik in de wijk 3 Dobermann’s. Twee sukkels en één wat pittiger geval, allemaal reuen. Ik vind ze echt heel lelijk en slungelig, maar mijn vriend vindt ze dan altijd weer heel stoer en mooi
Eén van die Dobers rent altijd weg van zijn baas en kom ik meerdere keren in zijn eentje tegen. Die man brult ook altijd heel hard tegen hem dus ik snap het wel. Die hond is trouwens echt een bangige slungel met nul kwaad in de zin.
Vizsla’s zie ik overal. Bij jonge stellen, gezinnen, sportieve mensen of juist bejaarden. Ze zijn o-ver-al. En Goldens. Maar vooral Doodles.
Naast die Doodles zie ik nog het meest buitenlandse straathonden. Dat is ook wel een yuppenhond hoor. Zelf zo’n wijde hoogwater jeans aan, opvallende sneakers, een veel te grote jas en dan op de bakfiets met je straatschoffie. Het liefst ruwharig. Het leuke is wel dat je de honden die je in het bos tegenkomt ook in de winkelstraten ziet, naast de bak koffie of het ijsje van de baas. Lekker ontspannen en gezellig. En de honden zijn hier eigenlijk bijna allemaal heel erg braaf. Terwijl het niet stadser en meer millenial-aanstelleritus-achtiger kan qua wijk
en daarvoor met mijn Berners ook niet. Ik wilde eigenlijk een hond met een baard en snor en drie poten. Wat maakt dat mij? (en nee Echomira...nee!
