Hij is samen met mij volwassen geworden. We hebben zoveel geleerd samen, ik vooral van hem. We kunnen met een blik naar elkaar communiceren. Hij is zo kalm en zelfbewust en zelfverzekerd. Ik was zo onzeker en neurotisch, maar hij heeft me echt veranderd. Hij heeft me geholpen in heel veel situaties, hij heeft mij eigenlijk ook helemaal niet nodig en toch is hij graag bij me en wil hij graag dat ik mijn trots uitspreek.
Hij is zo’n speciale hond. Hij is ook mijn eerste hond dus eerder was ik me nooit zo bewust van hoe speciaal en bijzonder hij wel niet is maar nu ik meer kennis heb weet ik het zeker. Andere honden en hondenmensen zien het ook. Hij is mijn bijzondere Manu. De grote leider. Degene die altijd weet wat hij moet doen.
En nu is hij een oude hond. Hij spookte laatst ‘s nachts door het huis en ik ben afgelopen 6 maanden heel vaak naar de dierenarts geweest. De wetenschap dat we in onze laatste jaren zijn beland maakt me af en toe heel angstig. Manu is een deel van mij geworden. Zo voel ik dat wel.
Dankzij hem beleef ik nog steeds zoveel spannende avonturen want met hem aan je zij durf je alles. Als hij weg is weet ik niet hoe dat moet.
Meeko is mijn droomhondje. Hij is alles wat ik ooit wilde en ik ben vreselijk blij met hem. Maar Manu is wat ik nodig heb en mijn rust. Ik kan niet zeggen dat hij mij ook nodig heeft maar ik weet zeker dat hij ook het liefst nog jaren samen wil blijven. Hij vindt mij soms een vreselijke aansteller en hij vindt dat mijn partner beter kan kriebelen dan ik
Maar ik hoef maar naar hem te kijken en hij weet al wat ik van plan ben. Ik denk wel dat onze band bijzonder is en ik denk ook dat ik nooit meer een hond ga treffen die vergelijkbaar is met hem. Ik weet ook niet of ik dat wil zoeken. Hij is gewoon een unieke baas 