Kodi kwam toen we leo en donna al hadden bij ons in de opvang, nou ja nooit baasje gevonden dus na half jaar mocht ie blijven, donna ging op een gegeven moment dood en Leo en Kodi werden kop en kont ,dikke maatjes.
Kodi had af en toe eens problemen met alleen zijn wat zich uitte in hysterisch door huis heen lopen en huilen , je kon er geen vinger op leggen meestal was er iets aan vooraf gegaan, een geluid van container of iets wat hem triggerde.
Het kon ook maanden goed gaan. Gelukkig heb ik lieve buren.
Toen we dus leo gingen verliezen zijn we hard gaan trainen maar ja leo was er nog.
Leo stierf en ik bleef paar dagen thuis. Iedere keer ff weg en weer terug. Prima.
De eerste keer dat ik moest werken gebeurde dit na half uur...
En huilen, huilen....
Toen kwamen we op het idee om hem in kleinere ruimte te doen......de bijkeuken . Eerst met bench die open was maar ko vind dingen boven zijn hoofd eng , dus lekkere kussen nog een kleed van Leo erbij, speeltjes , dapstekker en kong. Anders moesten we toch echt kijken naar andere hond maar daar had ik het gewoon nog niet aan toe na leo.
We veranderde de ruimte gingen oefenen maar na 2 dagen was dat al niet meer nodig.
Nu doen we in de ochtend grote losloop wandeling, ontbijt, " mam gaat werken ik kom weer terug " enhij krijgt een kong
Bizar.
Ik ben er zo blij mee, zo trots op die hond.
En anderzijds denk ik ook wel.....jij bent als alleen zijnde hond veel beter af je bent gewoon jaren overheerst door leo.....
Dus hoezeer het ook kriebelt ...voorlopig blijft kodi gewoon alleen ♡
