Een Hondenleven

Smoushond schreef: ↑30 okt 2024, 14:56

Marc schreef: ↑30 okt 2024, 07:10 Hier wel last van de wintertijd. Ze beginnen te piepen om eten vanaf 1600 uur. Normaal liet ik Bas rond 1630 naar buiten en kreeg ze eten. Nu zit ze dus te fluiten en doen. Beetje wennen nog maar heel vervelend omdat ze doof is en dus vrij luid geworden is.

Ja hier precies zo maar dan een neus fluitende Duitse Herder

Mo-yi schreef: ↑08 okt 2024, 18:11

Babs schreef: ↑08 okt 2024, 17:49

Mo-yi schreef: ↑20 sep 2024, 20:11 Vanavond kwamen we het nieuwe kleine buurhondje weer tegen. Even snuffelen, en Mo wilde uitdagen om te spelen en spelenderwijs willen wegrennen en half omdraaien dat kan ze gewoon niet meer, haar hoofd gaat sneller als haar lijf en ze viel gewoon weer op de grond en rolde half om. Ik vond het echt sneu om te zien. Heb haar aan het tuigje geholpen met weer opstaan en ze keek ook heel lullig. Ik schrik daar dan wel wat van. De buuf ook, arme mo..nou ja, ze schudde zich weer uit en tippelde verder, wilde dit het liefst maar vergeten denk ik.

Achos arme Mo-Yi, moeilijk he om ze zo kwetsbaar te zien? Ik heb het met Babs nu ook, ze is een poosje ziek geweest en is daardoor heel veel spiermassa kwijt waardoor ze ook niet meer zo stevig staat.
Het wil nu in huis nog wel eens gebeuren dat ze uitglijdt tijdens het uitschudden of als ze in haar enthousiasme iets te vlot door de bocht wil gaan.
We hebben wel op meerdere plekken anti slipmatten voor d'r neergelegd maar uiteraard presteert ze het om er precies naast te gaan staan.

ja slipmatten of een rol tapijt dacht ik laatst ook nog aan idd

Mo-yi schreef: ↑08 okt 2024, 18:13

Marc schreef: ↑08 okt 2024, 18:06 Ik weet niet of ik Bas er al in gezet heb maar ze hoort er zeker thuis. Haar paspoort uit Spanje zegt 2010 maar ze is gevonden. Wij hebben haar bijna 11 jaar. Ze heeft daar anderhalf jaar in het asiel gezeten en is volwassen met haar pup dochter gevonden. Dus ze is minimaal rond de 14. Kan zomaar ouder zijn denken wij want ze was al zo wijs en volwassen toen ze kwam.

Ze staat stijf van de kwaaltjes. Beetje staar, beetje erg doof, beetje stijfjes door ouderdom en een leven lang raar lopen met een verbrijzelde heup. Beetje dement en best stevige hartklachten. Maar ze is nog helemaal zichzelf. Super lief. Super trouw. Super makkelijk in de omgang. Een heel bijzonder klein ruw straatschoffie. Morgen komen we weer thuis en zie ik haar weer. Mijn moeder waar ze dol op is heeft op haar gepast thuis dus ze is niet in de war geraakt en hoefde niet uit logeren. Dat had ik ook niet gedaan want denk dat dit haar laatste jaar is. Geen idee waarom maar dat voel ik. Ze valt elke week een keer om door dat hartje en de laatste keer kon ik voelen hoe hard het moest pompen om haar weer bij te krijgen. Dat gaat natuurlijk een keer mis.

Ik hoop dat de taaie dwerg die nog veel eetlust en vrolijkheid is nog even lekker bij ons mag blijven. En als ze gaat is het ook goed. Dan is het goed gelopen voor een beschadigd gedumpt teefje in een klein Spaans dorpje. Beter had ze het niet kunnen treffen al zeg ik het zelf. Mooie stevige wandelingen en een lief hondje als vriendje. Elke avond op de bank en nooit iets van haar geëist of gevraagd.

ahhh Bas
wat heeft die het getroffen!