Een Hondenleven

Een hond heeft niet regelmatig een dekking. Ook niet als hij op straat loopt. Beter gezegd de meeste reuen in vrij levende roedels komen nooit aan dekken toe. Er lopen dan grotere reuen bij dat maakt dat de kleinere nooit een teef kunnen dekken. Een omgecastreerde reu in een vaste roedel kan hooguit eens per 6 maanden dekken. Zou dat hem mentaal helpen? Kan zo'n dier dan 6 maanden relaxen op die ene dekking? Met andere woorden een omgecastreerde wolf of wilde hond dekt ook maar zelden. Wolven als ze al de alfa zijn een paar dagen per jaar. De andere reuen in de roedel nooit.

Guus is ook net als Hein van Echomira een heel jong gecastreerd reutje. Toen ik hem kreeg denk ik dat hij 10 maanden was ofzo. En al een poosje gecastreerd.

Hij is extreem dominant en dwingerig. Markeert overal. Hartstikke leuk zelfverzekerd hondje. Maar in sociale context met andere honden heeft het voor hem hele grote gevolgen. De meeste honden vinden hem prima maar vrijwel elke hond wil hem domineren. Hij zelf vindt dat erg lastig. Hij wordt vaak door teven tegen de grond gewerkt en reuen rijden op hem. Dat past totaal niet bij wie hij wil zijn en hoe hij doet. Hij piest super veel en hoog. Is heel energiek en dominant maar niemand neemt hem serieus. Ergens vind ik dat heel jammer. Hij zou een leuk klein potentaatje zijn met een super lief karakter.

In huis en rondom mensen snap ik de voordelen bij Guus. Hij rijdt op mensen. Valt meteen uit als iemand mij een speels tikje geeft of een schop. Hij is ontzettend dwingerig in de omgang en weigert regelmatig iets. Dwingen is erg lastig bij hem. Ik kan me voorstellen dat hij intact dus pittiger en drukker zou zijn. Maar dat is een aanname want Dapper was juist enorm schappelijk in de omgang binnen de roedel en met mensen. Veel schappelijker dan Guus in elk geval.