Een Hondenleven

Cooper schreef: ↑06 aug 2024, 10:09

Marc schreef: ↑06 aug 2024, 09:18 Ik heb een paar jaar geleden een leuke casus gehad. Een Maltezer x Fox die eruit zag als een poedel. De buren kregen hem omdat de oude baasjes bang voor hem waren en hem aan een pin in de tuin hielden. Feitelijk ketting dus. Wat hebben we ze belachelijk gemaakt. Bang voor een poedel etc. En wat waren ze trots op hun geredde hondje.

Binnen de week greep hij de dochter. Hele hand in het verband en echt zeer ernstig. Kon niet meer werken.

Binnen een paar maanden liep het aantal incidenten op. Tas pakken op de bank naast het hondje. Breien en per ongeluk hondje aanraken. En de bijtwonden waren extreem. Bloeduitstortingen met diepe gaten. Op een dag beet hij de eigenaresse weer terwijl ze in bed lag en zich om wilde draaien. In haar elleboog. De hele onderarm was geperforeerd en volledig paars blauw. Met haar kussen moest ze hem van zich afslaan. Toen is hij ingeslapen. Dat hondje was ontzettend gevaarlijk en tussendoor vreselijk lief. De oude eigenaar had hem nooit mogen herplaatsen want mijn oude buurvrouw was er volledig kapot van. Ze moest hem onder druk van het gezin inslapen en heeft zelfs eerst verzonnen dat de grijze roodstaart haar gegrepen had omdat ze ondanks de bijterig het hondje niet wilde inslapen.

Te verdrietig en volledig de verantwoordelijkheid van de oude baasjes. Die wisten dit en daarom waren ze als de dood voor dat hondje. Hem dan aan een gezin met kinderen geven en een inwonende oma waar hij van was van 75 jaar is niet ok.

Hebben die mensen moeten praten als brugman bij de dierenarts? Want gezien het ras kijken ze je vaak scheef aan.

Ik weet ook van iemand die een totaal onhandelbare hond had maar de dierenarts was niet bereidt om 'm in te laten slapen. Terwijl die mensen er alles aan gedaan hadden er zowat aan onderdoor gingen. Uiteindelijk is de hond toch ingeslapen maar wat een drama was dat.

Nee dat lukte wel. Hier in Duitsland is dat denk ik makkelijker en met de verwondingen die ze konden laten zien helemaal. Maar het was wel heel triest en verdrietig natuurlijk.

Ze hebben overigens helemaal niks aan training etc gedaan maar dat leek ook wel op een rage syndroom oid. Hondje was echt leuk lief en speels maar er hoefde maar iets te gebeuren als een draadje van het brijwerk onder hem door trekken en hij vloog je aan. Bleef dan ook aanvallen. En dus heel diep en hard doorbijten en schudden. Die was echt helemaal niet in orde. Oorzaak onbekend en niks geprobeerd anders dan aardig zijn en flink wandelen.

@EchoMira is wel nog gaan kijken. Geloof dat hij er ook wel iets aan zag. Maar staat me niet meer helemaal bij.

Ik was blij dat hij dood was want soms ontsnapte hij en rende hij bij ons rond.

Ik heb een paar jaar geleden een leuke casus gehad. Een Maltezer x Fox die eruit zag als een poedel. De buren kregen hem omdat de oude baasjes bang voor hem waren en hem aan een pin in de tuin hielden. Feitelijk ketting dus. Wat hebben we ze belachelijk gemaakt. Bang voor een poedel etc. En wat waren ze trots op hun geredde hondje.

Binnen de week greep hij de dochter. Hele hand in het verband en echt zeer ernstig. Kon niet meer werken.

Binnen een paar maanden liep het aantal incidenten op. Tas pakken op de bank naast het hondje. Breien en per ongeluk hondje aanraken. En de bijtwonden waren extreem. Bloeduitstortingen met diepe gaten. Op een dag beet hij de eigenaresse weer terwijl ze in bed lag en zich om wilde draaien. In haar elleboog. De hele onderarm was geperforeerd en volledig paars blauw. Met haar kussen moest ze hem van zich afslaan. Toen is hij ingeslapen. Dat hondje was ontzettend gevaarlijk en tussendoor vreselijk lief. De oude eigenaar had hem nooit mogen herplaatsen want mijn oude buurvrouw was er volledig kapot van. Ze moest hem onder druk van het gezin inslapen en heeft zelfs eerst verzonnen dat de grijze roodstaart haar gegrepen had omdat ze ondanks de bijterig het hondje niet wilde inslapen.

Te verdrietig en volledig de verantwoordelijkheid van de oude baasjes. Die wisten dit en daarom waren ze als de dood voor dat hondje. Hem dan aan een gezin met kinderen geven en een inwonende oma waar hij van was van 75 jaar is niet ok.

Ik vind dat elke onplaatsbare hond direct mag worden ingeslapen. En dat hij onplaatsbaar is beslist de opvang. Als ik een van mijn lastige honden had moeten herplaatsen had ik ze nog liever kerngezond ingeslapen aangezien ik zeker was dat bij het plaatsen incidenten zouden plaatsvinden plus ik gun de betreffende hond geen hele training bij iemand die de hond nog moet leren kennen. Neem Eva. Ze was extreem lief en zachtaardig naar eigen. Maar ze was helemaal niet te vertrouwen bij vreemden en bezoek. Kun je wel denken dat train je er wel uit maar zelfs een trainer en fokker van het ras die IPO met haar honden deed zei ga haar nooit vertrouwen en bescherm haar tegen zichzelf. Ze was perfect op haar plek en het was een echte tophond. Maar ik zou haar nooit herplaatsen zolang ik verantwoordelijk was.

Dus als een kangal die na een incident in het asiel komt om welke reden dan ook laat zien dat de hond zeer gevoelig is voor meer incidenten is deze al niet meer te verplaatsen. Dan is inslapen wat mij betreft de enige juiste keuze. Want als asiel een pitbull herplaatsen die honden verscheurt of een kangal die kinderen van fietsjes aftrekt vind ik dus walgelijk aangezien er genoeg lieve exemplaren op een baasje wachten. En de omgeving van de nieuwe baas krijgt willens en wetens een gevaarlijke hond ik hun buurt. Kan niet!

Dus wat mij betreft moet een hond goed en veilig plaatsbaar zijn of ingeslapen. Zodra de eerste baas de handen er vanaf trekt verandert alles. Hoe onkundig die ook was en hoe erg de artrose ook is. Honden die bijten moet je niet willen verplaatsen.