Een Hondenleven

Nanna schreef: ↑27 aug 2024, 17:49 Tis net als met honden die het water niet in durven. Beetje pootje baden maar dat was dat.
Hop, onder de arm en meenemen naar het diepe stuk. Beetje laten rondpeddelen terwijl je ze vasthoudt en dan loslaten. En hé, dan ontdekken ze dat ze prima kunnen zwemmen.
Werkt duizenden keren beter dan lokken met koekjes. Want daarmee confirmeer je alleen maar dat het eng is en dat als ie de barriere overwint wat krijgt.

Yep. Zelfde principe. Ik ben ook met Guus het water in gelopen. Steeds een beetje verder en naar de kant laten zwemmen zelf. Dan joelen hoe knap en binnen een kwartier zwom hij zelf achter stokjes aan. Nu zwemt hij al een paar jaar heel graag. De eerste drie jaar durfde hij niet. Bas haat het en dat respecteer ik. Ik mag haar een stukje dragen en dan terug laten zwemmen maar zelf wil ze niet. Prima. Respecteer ik ook. Dus als het warm is gaat ze er even gedwongen in en dat ze het zelf niet doet prima. Haar keuze haar smaak. Maar eng vindt ze het zeker niet meer. Ze zwemt vrolijk terug en schudt zich lekker uit en gaat rollen. En nog een keer vindt ze ook best. Douchen ook. Zelf alleen niet.

Veel issues met honden zijn natuurlijk ook gewoon gebaseerd op wat de boer niet kent dat vreet hij niet. Leer het maar kennen en vreet het is een beetje wat ik doe. Het smaakt meestal prima en daar komen ze zelf het beste achter.

Smoushond schreef: ↑27 aug 2024, 13:07 Ja het zou misschien wel goed zijn maar aan de andere kant denk ik waarom zou ik het doen? Een intacte reu met andere reuen en teven erbij is een gespannen situatie. Dat is normaal en mag toch ook? En waarom mag Bertus dat niet laten blijken ? In zo’n situatie als ik omschreef op een smal pad en er komt een grote intacte reu op je af dan mag hij van mij blaffen.

Natuurlijk probeer ik die situaties te voorkomen maar dat kan niet altijd . Op afstand is hij stil dus prima,het is niet zo dat hij al flipt als hij maar een reu ruikt.

En waarom zou ik het dan gaan opzoeken door hem in een groep te gooien waar hij zich waarschijnlijk wel stil zou houden maar het toch niet leuk gaat vinden? Ik laat hem gewoon lekker alleen met teefjes spelen die we kennen en dat vind hij hartstikke leuk

Het is natuurlijk wat anders als je hond naar alle honden en of mensen blaft
En Bertus blaft niet omdat hij bang is

Je hond hoeft ook niet alles te kunnen. Maar bv Eva viel volwassen honden aan als pup. Dat ging me toch te ver. Ze was beschermend en zag overal gevaar in en dat wilde ik wel minder hebben. En dat lukte alleen door haar zelf op haar eigen manier en zonder dat er wat te verdedigen was te laten bedenken dat heel veel dingen geen gevaar waren.

Wuilus beet bezoek. Dat kwam door mijn vader. Maar ik wilde dat niet. Zou onhoudbaar zijn. Dus ook dat moest weg.

Een reu die gespannen raakt van reuen swah. Zou ik ook niet tussen de reuen zetten want eenmaal vechtend ben je verder van huis. Maar daar is ook mee te leven.

Een hond die kinderen aanvalt is wel een issue en die moet van mij leren dat kinderen ok zijn. Dat gun ik de betreffende hond ook.

Bas was gewoon veel te bezorgd. Die wilde het bos al uit als ze rook dat er een paard was geweest. Na dat weekend met de paarden liep ze er zelfs gewoon onderdoor. Nu geeft ze niks meer om paarden. Die zijn totaal niet belangrijk. Soms moet iets weg. Soms is het te lastig en gun ik de hond dat ook niet. Trainen kan ik gewoon niet goed. Ik maak fouten. Of ik maak het erger. Ik vertrouw ik zelf leren en ervaren en dan liefst zonder mij.

Die theorie baseer ik op de grote buitenlandse asielen. Honden die daar binnen komen zijn soms panisch voor andere honden. Toch is het meestal na een week volledig weg. Opgenomen in de groep. Angst weg. Alles goed. Dus ik geloof in zelf leren. Een hond kan alles leren maar in het diepe gooien doe ik natuurlijk ook niet. Het moet langzaam opgebouwd worden maar uiteindelijk ga je toch zelf ervaren en zelf nieuwe verbanden leggen. Ik wil daarin niet sturen of belangrijk zijn want dan moet dat misschien wel permanent gaan begeleiden.

Bij Eva heeft het pension wonderen gedaan. Zowel naar mensen meer en meer open en zeker naar honden. Ze was daarna echt sociaal te noemen.

In het kort. Ik plaats de hond in een situatie die hij niet trekt. Desnoods met muilkorf. Totdat hij ontspannen kan. En liefst zonder mij erbij. Zelf leren. En als ik erbij moet zijn negeer ik de hond. Trekt een hond geen vreemden dan laat ik hem steeds weer ergens anders logeren. Trekt een hond geen andere honden dan gaat hij wekelijks in een roedel leren functioneren. Ervaren dat de problemen er niet zijn werkt voor mij het beste. Voor mij want ik heb een hekel aan trainen omdat ik een hekel heb aan hoe dun de lijn is en hoe gemakkelijk je het verkeerd kan doen dus erger kan maken. Zelf leren.

Toen ik Guus hielp en stuurde in contact met honden was dat ook niet goed. Nu negeert hij elke hond. En als de hond lief of leuk is mag hij vrij spelen. Hij is echt een sociaal wonder. Dat was hij al toen ik hem kreeg maar door mijn bemoeien en begeleiden werd dat minder. Nu leert hij zelf. En nu is hij perfect met elke hond. Leest ze en doet alles goed. Zoals hij was toen hij uit Spanje kwam.

Ik vind het super toegewijd als mensen zich zo inzetten voor een gedragsverandering. Ik ben nog weer anders in mijn aanpak want ik geloof helemaal niet in trainen en dan een verandering in het hoofd. Natuurlijk wel als het gaat om iets kleins waarbij een hond bv angstig is en je hem erlangs kan laten lopen met een extra stukje hulp. Of wanneer een hond iets moet doen om goed door het dagelijks leven te komen. Zeg lopen aan de riem maar dan netjes. Of hierkomen. Dat is allemaal prima trainbaar.

Als een hond echter panisch is voor kinderen of zeg grote honden, mensen met een kleur, tractoren of wat dan ook, dan pak ik dat heel anders aan. De enige keren dat ik persoonlijk echt hele grote stappen en veranderingen in mijn honden heb gezien is na een hele grote verandering in het leven van die hond.

Eva was eigenlijk heel asociaal met andere honden. Dus als kleine pup al besprong ze grauwend een volwassen reu. Rang erop en haren overheind en corrigeren of wegjagen. Dat met 9 weken? En ze was goed gesocialiseerd met andere honden. Dat was best heftig en ook schrikken. Ze maakte 0 contact met andere honden en werd dus woest als er een kwam. Tja....hoe pak je dat aan? Ze is toen het niet over ging naar pension gegaan. Als in regelmatig logeren bij honden zonder baasjes en zonder steun. Regel het maar. En dat werkte perfect! Ze is daarna altijd sociaal gebleven en was absoluut een andere hond daarin.

Bas was super bang voor hardlopers en paarden. Ik ben gewoon een weekend naar vrienden met paarden gegaan. Hoe lang kan je bang zijn? De hele dag moest ze bij de paarden blijven. Over. Hardlopers idem. Elk dag op de drukste plek lopen. Over.

Wuilus beet bezoek. Dus ze moest aan de ketting aan de verwarming als er bezoek kwam. Toen stierf mijn pa. Ik woonde met 5 mensen in een studentenhuis. Elke dag bezoek. Nooit meer gebeten.

De echte basis is of de hond krijgt wat hij nodig heeft. Voldoende beweging, geestelijke uitdagingen en een leven waarin de hond ook kan ontspannen. Daarna gooi ik ze in het diepe rondom zaken die ze niet trekken. Als dat honden zijn gaan ze echt elke week naar pension tussen allerlei honden tot het over is. Ik wil de basis eruit krijgen van de angsten en niet te begeleiding zijn daarin. Zelf doen. Zelf ervaren en zelf leren. Grote zwarte honden zijn soms zelfs speels en leuk. Uitzoeken en ervan leren. Ik kan de hond dat niet leren. Ik ben echt een slechte trainer.